เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 15 ของขวัญวันเกิด

มือเรียวยกขึ้นเคาะประตูก่อนจะเปิดมันออก ยิ้มกว้างพร้อมเดินเร็วไปนั่งลงบนตักของคนตัวสูงที่โซฟาเห็นเขากำลังคนกาแฟในถ้วย

"คิดถึงจังเลยค่ะ"

สองแขนโอบรอบคอ โน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มคนตัวโตทั้งสองข้าง ก่อนจะเน้นลงที่ริมฝีปากหยักหนักๆ ทีหนึ่ง

เธอว่าตัวเองมาเช้าแล้วนะ แต่เขามาเช้ากว่า เมื่อคืนนอนดึกด้วยกันทั้งคู่ทว่าเขาตื่นเช้ามาก

"ขอกินกาแฟก่อนครับ"

เป็นการบอกให้อีกคนนิ่งๆ เดี๋ยวมันหกรดต้นขา ทว่าทับทิมเอ่ยออกมาก่อน

"หนูทำกับข้าวมาให้ ถ้าผอ.กินกาแฟแล้วจะกินข้าวได้ไหมคะ"

"ได้เหมือนเดิมครับ"

ทับทิมพยักหน้าแล้วนั่งนิ่งมองเขา มือขาวที่มีเส้นเลือดเด่นชัดยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม ริมฝีปากครอบปากแก้วนิดหนึ่ง จังหวะที่เขากลืนลงคอส่งผลให้ลูกกระเดือกเป็นคลื่น

ทับทิมกัดปากตัวเองมองอย่างเซ็กซี่ แค่เขากินกาแฟแค่นี้ทำไมเธอต้องเสียวลงไปถึงกลางหว่างขาด้วยก็ไม่รู้

หากถึงเวลานั้น ตอนที่เขากินน้ำหวานของเธอดังอึกๆ มันคง..ร้อนวูบวาบไปหมดทั่วร่างกาย

"โอ๊ย!"

ทับทิมออกจากภวังค์มองหน้าคนที่ทำให้เธอเจ็บ

"ผอ.ดีดหน้าผากหนูทำไมคะ"

"คิดอะไรทะลึ่ง"

"รู้ได้ไงคะว่าหนูคิดทะลึ่ง ผอ.เข้ามาอยู่ในความคิดของหนูเหรอคะ"

ธรรศภาคย์มองนิ่งๆ เงียบแบบนี้จะมีอะไร ทับทิมเป็นผู้หญิงที่คิดเรื่องทะลึ่งได้ทั้งวี่ทั้งวันจริงๆ

"แฮ่ ถึงหนูจะคิดทะลึ่ง ก็คิดทะลึ่งแต่กับผอ.คนเดียวนะคะ ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนเลยค่ะ"

ยอมรับออกมาแต่โดยดี แล้วเอียงศีรษะซบคอเขาอย่างออดอ้อน ตัวของผอ.ภาคย์หอมจัง อยากจับกลืนลงท้องให้รู้แล้วรู้รอด เมื่อไหร่จะยอมอีทับทิมสักทีคะผอ.ขาาาา

"ลุกก่อนครับ" ธรรศภาคย์สะกิดเอวบาง

"ผอ.จะไปไหนเหรอคะ"

ไม่ถามเปล่าทว่ายอมลุกจากตักของเขา เดินตามหลังอีกฝ่ายไปนั่งลงบนตักในท่าหันข้างเมื่อเขานั่งลงเก้าอี้ทำงาน

สองแขนโอบรัดต้นคอ

"หลับตาครับ"

"คะ หลับทำไมคะ" ทับทิมหันกลับมามองหน้าผอ.งงๆ

"ทีเรื่องทะลึ่งไม่เห็นต้องบอกหลายรอบ"

"ผอ.น่า.." ทับทิมทำหน้ายู่ "หลับก็ได้ค่ะ"

ตากลมค่อยๆ หลับพริ้มลง ทว่าเงี่ยหูฟัง เสียงเหมือนถุงกระดาษ เขาทำอะไรไม่รู้ สักพักก็เหมือนจะเงียบไป

กระทั่งสัมผัสได้ว่ามีอะไรมายุ่มย่ามตรงคอ ไม่นานจึงได้ยินเสียงเขาบอก

"ลืมตาครับ"

ทับทิมลืมตาขึ้นมอง รีบก้มลงดูบนคอตัวเอง ใจเต้นแรงมากเมื่อพบว่ามันคือสร้อยเส้นเล็กมีจี้รูปหัวใจ

"หะ..ให้หนูเหรอคะ!"

ธรรศภาคย์สบดวงตากลมโต ก่อนพยักหน้าออกมา

"ของขวัญวันเกิดครับ"

"งื้ออออ!!!"

ทับทิมโผเข้ากอดคอเขาแน่น สะอื้นไห้ออกมา เธอไม่คิดว่าเขาจะมีของขวัญให้เธอด้วย

"ขะ..ขอบคุณนะคะที่รักของหนู"

ถึงเธอจะไม่อยากได้อะไรจากเขาก็ตาม ขอแค่ให้เธอได้รัก ได้ใกล้ชิดผอ.ภาคย์โดยที่อีกฝ่ายไม่รำคาญเธอก็ดีใจมากๆ แล้ว

ได้สานฝันตัวเองว่าได้มีโอกาสอยู่กับคนที่รัก แค่นี้ก็มาไกลเกินฝัน

ธรรศภาคย์วางมือลงบนแผ่นหลังเนียนแล้วลูบเบาๆ ไม่คิดว่าทับทิมจะดีใจขนาดนี้

"ขอบคุณที่ใจดีกับหนูนะคะ หนูสัญญาว่าจะรักผอ.คนเดียวไปจนวันตายเลยค่ะ"

ประโยคของทับทิมทำเอามือที่กำลังลูบแผ่นหลังหยุดนิ่ง

การที่ทับทิมเอ่ยแบบนี้ก็ไม่ต่างจากเอาตัวเธอเองมาผูกมัดเขาไว้ นอกจากให้เขาไปไหนไม่ได้แล้ว ตัวเธอเองก็ไปไหนไม่ได้เช่นกัน

ทั้งที่ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไง วันหนึ่งเธออาจพอใจใครคนอื่นมากกว่าเขาก็ได้ อย่าเพิ่งให้คำมั่นสัญญา

"ไหนที่ว่าจะทำกับข้าวมาครับ"

ถามคนตัวเล็กที่หยุดร้องแล้ว ทว่าเหมือนเธออยากอ้อนเขามากกว่า อาการของทับทิมนับวันยิ่งทำให้เขาสัมผัสได้ว่าเธอขาดความอบอุ่นมากๆ

แต่แน่สิ ทับทิมบอกแล้วว่าพ่อเสีย ซึ่งพ่อเป็นความอบอุ่นที่เธอมี

ส่วนแม่..ตรงนี้เขายังไม่รู้อะไรมากไปกว่าอีกฝ่ายไม่กลับบ้าน

"ไปค่ะ"

ทับทิมลุกออกจากตัก รั้งมือเขาให้เดินตามมานั่งที่โซฟาตัวเดิมด้วยกัน เอื้อมมือไปเปิดกระเป๋าเก็บความร้อน

ธรรศภาคย์มองอย่างลุ้นตามว่าวันนี้เมนูอะไร แทบกลั้นหายใจเมื่อพบว่ามันไม่ต่างจากเมื่อวาน

แต่วันนี้เป็นน้ำนะ

"อะไรครับ"

"ป่นกบค่ะ อาหารเลิศรสเลยนะคะบ้านไหนได้กิน เพราะกบแพงไม่พอ แถมยังต้องรอคนไปจับ แล้วยังใช้เวลานานมากกว่าจะแกะเนื้อออกมา"

".."

"แล้วนี่ก็หน่อไม้หวานต้ม กินคู่กันอร่อยมากๆ เลยนะคะ หนูอยากให้ผอ.ลองเดี๋ยวหนูป้อนค่ะ"

ธรรศภาคย์พยักหน้าช้าๆ จะปฏิเสธก็เกรงว่าอีกคนจะเสียน้ำใจ อุตส่าห์สาธยายมาว่าได้มาอย่างยากลำบาก ค่อยๆ นั่งอ้าปากรับเอาที่ทับทิมป้อนมา

ชัดเลย ปลาร้า ต้นหอม พริก หอมแดง พวกเครื่องสมุนไพรต่างๆ

ส่วนรสชาติ ออกนัวๆ น้ำปลาร้านำ ก่อนจะงับเอาหน่อไม้หวานตาม หวานสมชื่อทั้งที่เธอบอกไม่ได้ใส่น้ำตาล

"แล้วคุณไม่ทานเหรอครับ"

ทำมาให้เขาแล้วทับทิมกินอะไร

"หนูไม่ค่อยชอบกินข้าวค่ะ"

"ดื่มแต่เหล้าล่ะสิ"

"แฮ่"

เขาคงรู้แล้วแหละว่าเธอคือนักดื่มตัวยง

จากวันที่ไปท้าดวลเขาดื่มเหล้าในงานแต่งอาจารย์ธนากับพี่คำแพง แถมก่อนหน้ายังมีไปชนแก้วกับครอบครัวของเขาอีก แล้วก็เมื่อคืนเป็นงานวันเกิดของเธอ เธอก็ดื่มเหมือนกัน

ทับทิมเก็บกล่องอาหารลงในกระเป๋าเมื่ออีกฝ่ายอิ่มแล้ว ก็เห็นเขาเดินไปดื่มน้ำแล้วเข้าห้องน้ำ ไม่นานก็เดินกลับออกมานั่งบนเก้าอี้ทำงาน เธอก็ไม่พลาดไปนั่งตักเขาเหมือนกัน

ทว่าครั้งนี้เลือกหันหน้าไปทางเดียวกันกับเขา จับสองแขนแกร่งมาโอบรอบเอวเธอแล้วอิงศีรษะลงไปกับซอกคอคนตัวโต

"ขออยู่ท่านี้สักครึ่งชั่วโมงได้ไหมคะ"

เธอง่วงเพราะเมื่อคืนนอนดึก แถมยังต้องตื่นเช้า ก็เลยอยากนอนให้เขากอดเฉยๆ

ธรรศภาคย์พยักหน้าเมื่อดูนาฬิกา พบว่าตอนนี้เพิ่งจะหกโมงครึ่ง แล้วธนาก็คงไม่รีบมาเพราะเขาบอกไปเมื่อวานว่าจะหาข้าวเช้ามากินเอง

ไม่นานก็ได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เขาก้มลงมองคนตัวเล็ก ทับทิมหลับไปแล้ว

ปรายตามองแขนของตัวเองที่โอบรัดเอวคอดเอาไว้อยู่ โดยมีมือคู่สวยวางทับด้านบนไม่ให้เขาดึงออกไปไหนได้

เหมือนเดิม สิ่งที่ทำให้เขาอดมองไม่ได้ก็คือใบหน้าของทับทิม

ขนตาแพงอนยาวประกบเข้าหากัน จมูกโด่งเรียวเล็กรับกับใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากจิ้มลิ้มดูอวบอิ่มสีชมพูอันเดิมที่เขาได้สัมผัสว่ามันทั้งนุ่มและหอมขนาดไหน ใบหน้าขาวใสที่ไม่มีแม้แต่จุดต่างดำ ขี้แมลงวันสักจุดยังไม่มี

หากทับทิมบอกว่าเขามีเบ้าหน้าฟ้าประธาน เขาเองก็ต้องบอกว่าเธอก็มีใบหน้าสวยราวกับนางฟะ..

ธรรศภาคย์ดึงตัวเองกลับมาแล้วปล่อยให้อีกคนนอน ทว่าอยู่ท่านี้มานานมากไปก็เริ่มเกิดเหน็บชา จึงขยับตัวเล็กน้อย จนคนที่นอนหลับค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมอง อมยิ้มเมื่อตื่นขึ้นมาเขายังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน

ละสายตาออกจากใบหน้าหล่อของผอ.หนุ่มแล้วหันไปมองดูนาฬิกาว่าเป็นเวลาเท่าไหร่แล้ว

เบิกตาโพลงเมื่อพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบเจ็ดโมงครึ่ง!

ดีดตัวขึ้นจากตักทันทีแล้วรีบยกมือไหว้ขอโทษขอโพย

"นะ..หนูขอโทษค่ะ"

ก็ว่าทำไมนอนอิ่มจัง ได้หลับตั้งชั่วโมงนึง

แต่เขาก็ไม่ปลุกเธอนะ ไม่รู้ว่านั่งทับขาเขานานขนาดนี้ไข่ฝ่อไปแล้วหรือยัง

โอ๋ๆ สองแฝด อย่าเพิ่งงอนแม่ทิมนะลูก