ทั้งคู่อยู่ในท่านี้นานแบบที่ไม่มีใครพูดคุยอะไรกัน จนตอนนี้เป็นเวลาหกโมงครึ่ง ธรรศภาคย์จึงสะกิดทับทิม และกาแฟร้อนของเขาก็กลายเป็นกาแฟเย็นเรียบร้อย
"ทับทิม"
"ขาาา"
เธอไม่ได้หลับ จึงรีบเงยหน้าขึ้นมองผู้พูด ชอบจังเลยเวลาเขาเรียกชื่อเล่นเธอเหมือนเราสนิทกันมาก แต่เธออยากให้เขาเรียกอย่างอื่นมากกว่า
"เรียกที่รักไม่ได้เหรอคะ"
"ผมเรียกทับทิมก็ดีอยู่แล้วครับ"
หญิงสาวยู่หน้า
"งั้นหนูเรียกผอ.ว่าที่รักคนเดียวก็ได้ค่ะ"
เพราะอีทับทิมมันคลั่งผอ.ภาคย์จะตายอยู่แล้ว
"เดี๋ยวใครมาได้ยินครับ"
"หนูแอบเรียกตอนอยู่สองต่อสองก็ได้นี่คะ"
บอกพร้อมส่งสายตาปริบๆ ให้ผอ.ภาคย์ใจอ่อน ในห้องสองต่อสองเขาคงไม่ติดหรอกใช่ไหม
"ดื้อ"
เขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดกับทับทิมดี บอกอะไรไปไม่เอาสักอย่าง นี่เขาคงห้ามได้มั้ง
"ผอ.น่ารักจังเลยค่ะ" ไม่ห้ามเธอด้วย
โน้มใบหน้าขึ้นไปหอมแก้มสาก คนอะไรตัวหอมมาก อีทับทิมโชคดีสุดๆ ท
