EP.4 ว่าที่คู่หมั้น
837 คำ
EP.4 ว่าที่คู่หมั้น
ณ ตอนนี้ที่สนามแข่งนักแข่งลงประจำตามจุดสตาร์ท เสียงกองเชียร์บนอัฒจันทร์ดังกระหึ่มขึ้นพร้อมกับเสียงของผู้บรรยายที่กระตุ้นเหล่ากองเชียร์ได้เป็นอย่างดี จุดเด่นของการแข่งรอบนี้ก็คงไม่พ้นนักแข่งรูปหล่อสองคนอย่างฮันเตอร์และมาร์ชนั่นเอง และบรรดาพริตตี้สาวสวยที่ยืนประกบข้างของทั้งสองหนุ่มแบบแนบชิด
เสียงปล่อยตัวรถแข่งออกจากจุดสตาร์ท รถของนักแข่งทั้งหลายแล่นออกไปด้วยความเร็ว รถของเตอร์และมาร์ชขับเคี่ยวกันอย่างดุเดือด ผลัดกันนำผลัดกันตาม ก่อนที่รถของเตอร์จะวิ่งเข้าเส้นชัยอย่างเฉียดฉิว
พอเตอร์เดินลงจากรถ ผู้บรรยายและบรรดานักข่าวต่างกรูเข้าไปที่เขาทั้งถ่ายรูปและสัมภาษณ์และที่เรียกเสียงฮือฮาได้มากตอนนี้ก็คือ หญิงสาวที่มาในชุดเดรสสั้นสุดเซ็กซี่สีแดงเพลิงถือช่อดอกไม้เดินตรงไปหาเตอร์ที่จุดสัมภาษณ์
"ยินดีด้วยค่ะเตอร์" สาวสวยมอบช่อดอกไม้และส่งยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้า
"ยังไงครับเนี่ย เปิดตัวเหรอเปล่าเอ่ย" ผู้บรรยายกล่าวแซวกับคู่ชายหญิงตรงหน้า แต่เตอร์ไม่ได้ตอบอะไรมีเพียงแค่ส่งยิ้มให้กับผู้บรรยาย
“น้ำมาได้ไงครับ”
"น้ำมากับพี่นายน์ พอรู้ว่าเตอร์ลงแข่งเลยอยากมาให้กำลังใจ"
"ขอบคุณครับ"
น้ำสาวสวยเซ็กซี่ ลูกคุณหนู เธอเป็นลูกสาวเพื่อนป๊าของเตอร์ ที่ทั้งพ่อของเธอและป๊าของเขาพยายามจับคู่ให้ทั้งสองคน น้ำกับเตอร์มีการพบปะและคุ้นเคยกันอยู่พอสมควร น้ำแสดงออกชัดเจนว่าสนใจในตัวเตอร์ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้เรื่องนี้ดี ส่วนเตอร์นั้นไม่ได้แสดงออกที่ชัดเจนแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือต่อต้านอะไร
หลังสัมภาษณ์และขึ้นรับถ้วยรางวัลเรียบร้อยแล้ว เตอร์กับน้ำก็เดินตรงไปยังจุดทีมงานที่ตอนนี้กลุ่มของเพื่อนเขากลับมารวมตัวกันอยู่ที่นี่จนครบ
แปะ แปะ แปะ
ยินดีด้วยเว้ย / ยินดีด้วย / เก่งมากเพื่อน / ยินดีด้วยครับ
เสียงแสดงความยินดีจากเพื่อนๆและทีมงานพร้อมเสียงตบมือต้อนรับที่ดังกึกก้อง ทำให้ร่างบางที่หลับอยู่ตอนนี้ถึงกับสะดุงตื่น เตอร์เดินไปที่ร่างบางที่ตอนนี้ตื่นแล้วแต่ก็ยังมีอาการงัวเงียอยู่บ้าง เขาหยิบแจ็กเก็ตของเขาคืน การกระทำของเขาเรียกความสนใจจากเพื่อนและบรรดาเหล่าทีมงานเป็นอย่างมาก
“แข่งเสร็จแล้วเหรอ?” ร่างบางเอ่ยถามออกไป
“เสร็จแล้ว ไม่คิดจะดูบ้างเลยรึไง เสียงดังขนาดนี้ยังจะหลับได้อีก” เขาหันไปบ่นให้กับคนที่พึ่งตื่นก่อนที่จะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนและทีมงานที่ตอนนี้กับฉลองกับชัยชนะกันอย่างสนุกสนาน ร่างบางก็ลุกเดินตามเขาไปและเดินเข้าไปยืนข้างเอวา
“ญ่าเป็นไงบ้าง วาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของญ่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“ไม่เป็นไร ได้กินยาแล้วก็นอน ตอนนี้สบายมาก”
"ญ่าๆ เหมือนมีคนมองอ่ะ" ยัยวาใช้ศอกกระทุ้งที่แขนของฉันให้ฉันหันไปมองตามสายตาของมัน
"ใครอ่ะ แล้วมองญ่าทำไม" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัยของสายตาที่มองมาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่นัก
"ว่าที่คู่หมั้นไอ้เตอร์มัน แต่ไอ้เตอร์มันไม่ค่อยสนใจหรอก"
"อ่อ เข้าใจแล้ว"
“คืนนี้มีฉลองกัน ญ่าไปด้วยกันนะ” ราล์ฟเอ่ยชวนด้วยยิ้ม
“คืนนี้ไม่ได้หรอกวะ ญ่ากับฉันต้องเข้าไปบ้านใหญ่” บ้านใหญ่ที่พวกเพื่อนรู้ดีก็คือบ้านอากงกับอาม่า
“ขอบใจราล์ฟมาก ไว้โอกาสหน้าเราไปสนุกกันนะ”
“ไอ้วามึงเข้าบ้านใหญ่แล้วมึงจะออกมาได้วันไหนเนี่ย”
“ไม่นานหรอก มังกรมึงก็พูดเว่อร์เกินน แล้วกูกับญ่าจะกลับแล้วนะ พวกมึงฉลองกันให้สนุกนะ”
“ทุกคนกูกับญ่ากับก่อนนะเว้ย ไอ้เตอร์ยินดีด้วยนะมึง”
“เออ ขอบใจ” เตอร์หันไปขอบใจวาแล้วหันมามองหน้าฉันก่อนจะหันไปคุยกับทีมงานของเขาต่อ
หลังจากร่ำลาเพื่อนเสร็จเรียบร้อยฉันกับวาก็ขับรถออกจากสนามแข่งเพื่อที่จะมุ่งตรงไปตามที่นัดหมายกับป๊า
Rrrr Rrrr Rrrr
“ฮัลโหลป๊า”
“วาพาญ่าเข้าไปที่บ้านใหญ่เลยนะ อากงกับอาม่าให้เข้าไปกินข้าวเย็นพร้อมกันตอนนี้อากงกับอาม่ารออยู่”
“แล้วป๊าจะกลับยัง”
“กำลังขับรถกลับ ขอป๊าคุยกับญ่าหน่อย” วายื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
“ค่ะป๊า”
“เป็นไงเรา เดินทางเหนื่อยไหม”
"นิดหน่อยค่ะ เจอกันที่บ้านนะคะ" คุยกันไม่นานก็กดวางสายไป
- ผู้เขียน
