ลิขิตรัก แสนเสน่หา EP.09 การตัดสินใจของจอมพล (3)
1103 คำ
“ผมขอเอกสารและข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับอรพิมลด้วย และช่วยกรุณาเซ็นเอกสารฉบับนี้ให้ผมด้วย”
จอมพลเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นเอกสารที่เขาสั่งให้เพื่อนสนิทเตรียมเอาไว้ เขาไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาดในอนาคต ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ต้องการให้คนในครอบครัวนี้เข้าไปยุ่งกับชีวิตของอรพิมลอีก
“เอกสารอะไรอีกล่ะ” คุณนงนุชถามอย่างไม่พอใจ จะเอาตัวนังเด็กนั่นไป ทำไมต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากและวุ่นวายด้วย
“ก็ลองอ่านดูสิครับ” จอมพลตอบกลับเสียงแข็ง เอกสารก็วางอยู่ตรงหน้าแล้ว แค่หยิบขึ้นไปอ่าน ก็รู้แล้วว่าในเอกสารชุดนั้นเขียนอะไรไว้บ้าง
คุณสนธยาหยิบเอกสารจากชายตรงหน้าขึ้นอ่านทีละหน้า ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นชื่อและนามสกุลของชายหนุ่มที่อยู่ในเอกสารหน้า‘จอมพล วรานนท์…นี่ยัยพิมลไปรู้จักทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลวรานนท์ได้อย่างไรกัน’ แล้วก็ต้องอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ลูกสาวบุญธรรมไปอยู่ด้วย แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาคงต้องยอมรับความจริงเสียที การที่ลูกสาวบุญธรรมไปอยู่กับผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้
“รีบเซ็นไปสิคุณสน ฉันจะได้ออกไปทำธุระของฉันเสียที”
“ทำตามที่ภรรยาคุณพูดเถอะคุณสนธยา เพราะผมยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกเยอะ ไม่มีเวลาให้พวกคุณมากนักหรอกนะครับ” จอมพลพูดเสริมคำพูดของคุณนงนุช ขณะสบตามองคุณสนธยา แค่เซ็นชื่อลงไปในเอกสาร ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากด้วย ในเมื่อพวกเขาก็ไม่ชอบลูกบุญธรรมของตัวเองอยู่แล้ว จะยืดเวลาไปเพื่ออะไรกัน
คุณสนธยารู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของชายหนุ่มไม่น้อย ทว่าเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย จำต้องหยิบปากกาขึ้นเซ็นเอกสารเพื่อยกลูกสาวบุญธรรมให้ไปอยู่ในความดูแลของจอมพล วรานนท์
“ผมหวังว่าคุณจะดูแลและปกป้องลูกสาวของผมให้ดี อย่างที่ปากคุณพูดนะครับคุณจอมพล”
“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกครับ ผมมั่นใจว่าผมดูแลและปกป้องอรพิมลได้ดีกว่าคุณแน่นอน”
“ขอให้มันจริงเถอะครับ แล้วผมจะรอดู”
“คุณจะไปสนใจนังพิมลทำไมอีก ต่อไปมันจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณและครอบครัวของเราเลยสักนิด” คุณนงนุชโวยวายขึ้นทันที เมื่อสามียังให้ความสนใจลูกสาวบุญธรรม นังเด็กนั่นจะเป็นยังไง เกี่ยวอะไรกับครอบครัวของนางอีก ถึงจะออกไปจากครอบครัวของนางแล้ว ก็ยังสร้างปัญหาไม่หยุดจริงๆ
“หุบปากของคุณเสียทีเถอะคุณนุช คุณไม่พูดก็ไม่มีใครว่าคุณเป็นใบ้ คุณมีธุระต้องไปทำไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปตอนนี้เลยล่ะ” คุณสนธยาเตือนภรรยา เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของนางเหลือเกิน ความจริงเขาก็อยากไปให้พ้นบ้านหลังนี้เหมือนกัน แต่ติดตรงที่เขายังมีลูกที่ต้องดูแลอยู่ เลยไปไหนไม่ได้อย่างที่ต้องการ
“คุณสน” คุณนงนุชตวาดแว้ดใส่สามี และเตรียมจะที่โวยวายต่อ แต่ก็ต้องชะงักไปเสียก่อน เพราะลูกสาวบุญธรรมของนางเดินกลับเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับหญิงวัยกลางคน ก่อนจะถามออกไปอย่างหัวเสีย
“แกมีสมบัติอะไรให้เก็บนักหนานังพิมล เห็นเข้าไปตั้งนาน”
“หยุดหาเรื่องยัยพิมลเสียทีเถอะคุณนุช คุณน่ะเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ” คุณสนธยาตำหนิภรรยาอย่างเหลืออด ถ้ายังปากดีไม่เลิกแบบนี้ นอกจากจะช่วยเหลือลูกชายไม่ได้แล้ว เผลอๆ อาจถูกฟ้องกลับข้อหาหมิ่นประมาทก็ได้ ผู้ชายที่ลูกสาวบุญธรรมกำลังไปอยู่ด้วย ไม่ใช่คนที่จะยอมใครหรืออะไรง่ายๆ ถ้าทำให้จอมพล วรานนท์ ไม่พอใจ อาจเกิดปัญหาตามหลังมาก็ได้
“เก็บของเรียบร้อยแล้วใช่ไหมหนูอร” จอมพลถามสาวน้อยอรพิมลด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ไม่ได้สนใจเสียงโวยวายและสายตาไม่พอใจของคุณนงนุช เพราะสิ่งที่เขาต้องการก็อยู่ในมือของเขาแล้ว ตอนนี้ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณจอม” อรพิมลตอบ พร้อมกับยกกระเป๋านักเรียนและกล่องใส่หนังสือเรียนให้ผู้มีพระคุณดูทันที
“ป้าอุษาเอาของหนูอรไปไว้ในรถของผมเลยนะครับ”
“ค่ะคุณจอม” นางอุษาตอบ แล้วเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้บางส่วนของอรพิมลไปเก็บที่รถของเจ้านายหนุ่มตามคำสั่งทันทีเช่นกัน
“หนูอรตามป้าอุษาไปเลยนะ”
“ค่ะคุณจอม” อรพิมลพยักหน้าตอบจอมพล แล้วรีบเดินตามนางอุษาไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าบิดามารดาบุญธรรมจะกลับคำ ไม่ยอมปล่อยให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะไอ้จอม” ไตรภพตัดบทบอกเพื่อนสนิท ก่อนหันไปมองมารดาบุญธรรมของสาวน้อยอรพิมล แล้วส่ายหน้ากับเอือมระอากับพฤติกรรมหญิงวัยกลางคนผู้นี้เหลือเกิน นอกจากเห็นแก่ตัวแล้ว นางยังปากจัดอย่างกับแม่ค้าปากตลาด คนเราดูแต่บุคลิกภายนอกไม่ได้จริงๆ
“อืม...ขอบใจที่มาช่วยฉัน”
“เออ...ถ้าให้ดีกว่านี้ แกควรให้ฉันมีผลงานไปฝากเจ้านายฉันด้วย”
“เอาน่าไอ้ไตร จบแบบนี้ก็ดีแล้ว ยังไงหนูอรก็ได้ออกไปจากบ้านหลังนี้ ตามความต้องการของไอ้จอม ทุกอย่างก็ถือว่าจบ”
“เออๆ ฉันเข้าใจแล้ว” ไตรภพตอบวายุภัทรอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ก่อนจะลุกเดินออกมาจากห้องรับแขกอีกคน
ความจริงเขาควรจับลูกชายของสองสามีภรรยาคู่นี้ไปด้วย ปล่อยเอาไว้แบบนี้ เดี๋ยวก็ออกไปทำชั่วอีก นี่ขนาดอายุแค่นี้ยังกล้าคิดทำเรื่องชั่วๆ ได้ แล้วถ้าอายุมากกว่านี้ จะวางแผนทำชั่วอะไรอีก ก็ไม่มีใครรู้
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน ยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกมาก” วายุภัทรตัดบทสนทนาอีกคน แล้วลุกเดินตามไตรภพไปอีกคน ทิ้งให้จอมพลกับบิดามารดาบุญธรรมของสาวน้อยอรพิมลเผชิญหน้ากันในห้องรับแขกต่อไป
//////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
