สามวันต่อมา
จอมพลนั่งมองฝนที่เทกระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาอย่างหัวเสียเล็กน้อย เพราะฝนตก เลยทำให้โปรแกรมที่วางเอาไว้ของคืนนี้ต้องมีอันยกเลิกไปอย่างน่าเสียดาย พวกเขาจึงเปลี่ยนแผนนิดหน่อย คือยกเลิกการไปทานอาหารค่ำที่โรงแรมของทรงวุฒิ แล้วมาทานอาหารค่ำที่ร้านอาหารในรีสอร์ทแทนนั่นเอง
อรพิมลมองอาหารที่ถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วขมวดคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย นั่งกันแค่สองคน แล้วทำไมเขาถึงสั่งอาหารมาเยอะแยะ
“ทำไมถึงสั่งมาเยอะขนาดนี้ล่ะคะคุณจอม”
“ไม่เยอะหรอกหนูอร”
“เต็มโต๊ะนี่น่ะเหรอคะไม่เยอะ”
“อืม...ไม่เยอะ” เพราะคำตอบสั้นๆ ของจอมพล อรพิมลถึงกับยิ้มแหย่ ก้มมองอาหารบนโต๊ะ พลางคิดในใจว่า สั่งมาเยอะขนาดนี้ จะพวกเขาสองคนจะทานกันหมดได้อย่างไร รายการอาหารบนโต๊ะ สามารถทานกันได้ถึงสี่หรือห้าคนทีเดียว
จอมพลมองอาหารบนโต๊ะ แล้วผ่อนลมหายใจออกมา จึงตักอาหารใส่จานข้าวของอรพิมลก่อนจะพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเส
