ต้นสนตั้งสติได้ก็พูดออกมาเบาๆ พร้อมจ้องมองหน้าของดนัยที่เขายกยิ้มที่มุมปากส่งมาให้เธอ
" ท่านประธานหมายความว่าไงนะคะ?" ต้นสนถามออกมาเสียงเบา
" ลายเซ็นของฉันมีค่านะ จะเซ็นพร่ำเพรื่อได้อย่างไรล่ะ" ดนัยพูดออกมาเสียงนิ่ง ต้นสนก้มหน้ากัดฟันแน่น ' ไอ้ยักษ์เจ้าเล่ห์'
" แต่ดิฉันไม่ใช่เจ้าบริษัทนะคะ งานทุกอย่างมันไม่ได้ขึ้นกับดิฉันแต่มันขึ้นอยู่กับคุณ เซ็นให้โปรเจกต์งานของบริษัทตัวเองผ่านเพื่อจะได้ดำเนินงานต่อไป ทำไมดิฉันต้องมีของมาแลกคะ?" ต้นสนอธิบายให้เจ้าของตักแกร่งฟัง พร้อมถามหาเหตุผล ดนัยพยักไหล่พร้อมกอดเอวกิ่วแน่นกว่าเดิม ' ยายเปี๊ยกทำไมปากเล็กเวลาเถียงมันน่าจูบจังวะ" ดนัยจ้องมองริมฝีปากบางที่อ้าปากเถียงเขาหาเหตุผลมาอ้าง
" มันขึ้นอยู่กับเธอนะ แค่เธอยอมแลกฉันก็เซ็นให้เลือกเอา" ดนัยพูดด้วยความเป็นต่อ ต้นสนดิ้นดุกดิกบนตัวแกร่งเพราะเขาพยายามใช้จมูกโด่งสูดดมตามซอกคอของเธอตลอดเวลา
" ตกลงค่ะ
