ตอนนี้ต้นสนเดินตามหลังดนัยกับแคทเปอร์ขึ้นไปบนห้องทำงานชั้นสูงสุด หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามหายใจเริ่มติดขัด เธอไม่คิดว่าดนัยจะหื่นขนาดนี้ แค่ไม่ได้มีอะไรกันแค่ 4-5 วันเอง เพราะเธอกับเขาไปเฝ้าย่าของเขาที่นอนโรงพยาบาล เธอปลายตามองดนัยเล็กน้อยแต่ก็ต้องตกใจเพราะเขากำลังจ้องมองเธออยู่ เธอถึงกับอ้าปากค้าง ' ไม่รอดแน่ๆ ต้นสนเอ่ย โดยไอ้ยักษ์จับกินแหง่ๆเลย' เธอคิดพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคอฝืดๆ แคทเปอร์ถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าต้นสนซีดๆ
" งั้นผมดูหน้าห้องให้แล้วกันนะครับ " แคทเปอร์รู้หน้าที่เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงาน เขาพูดเสียงเบาให้แค่ดนัยได้ยินข้างๆใบหูหนา ต้นสนยืนตัวเกร็งนิ่งกัดริมฝีปากล่างแน่น ' ไอ้ยักษ์หื่น มาหื่นอะไรตอนเช้าเนี่ย พี่แคทก็รู้งานจริง' เธอพลางคิดแล้วกรอกตามองบน พร้อมถอนหายใจเบา ' เอาวะ รู้แค่พี่แคทคนเดียวหรอก พี่แคทเห็นบ่อยจนชินแล้วหลังจากเสร็จกับไอ้ยักษ์หื่น ไม่อายแล้ว สู้ๆ' เธอ
