บทที่ 33
ความแปลกตาทิ่มใจเข้ามาในสมองจนมันตึงเครียดแทบแตกกระจุย ห้องนี้คุ้นตาแต่มันก็ไม่ใช่ห้องนอนที่หล่อนเคยนอนอยู่เมื่อคืน เสียงคลื่นกระทบกับหาดชายที่ดังแว่วเข้ามาในหู มันยิ่งย้ำชัดเจนว่าสิ่งที่ตนเองหวาดกลัวอยู่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ
“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง...แพทริเซีย”
เสียงคุ้นหูพอๆ กับสถานที่ที่คุ้นตาดึงสายตาของหล่อนให้จ้องมองไปที่ปากประตูห้องเขม็ง แล้วนัยน์ตาหวานฉ่ำก็ต้องเบิกกว้าง กลีบปากแย้มเผยอออกจากกันด้วยความตกใจ ประหลาดใจผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก
“ฮาร์เวีย...”
รอยยิ้มที่ไม่ได้มาจากความยินดีแต้มที่มุมปากของเขา พ่อเทพบุตรที่หล่อนเฝ้าหลงรักมาเนิ่นนาน แม้เขาจะใจร้ายกับตัวเองเพียงใด แต่ก็ไม่อาจจะลืมได้ลง ค่ำคืนแสนสุขที่มีร่วมกันยังฝังแน่นอยู่ในสมอง ติดตรึงอยู่ภายในหัวใจไม่เสื่อมคลาย
สรุปง่ายๆ ก็คือไม่ว่าเขาจะทำร้ายหล่อนมากมายสักเพียงไหน แต่เขาก็ยังเป็นเทพบุตรจ้าวหัวใจของหล่อนอยู่ดี
