บทที่ 17
“ไม่เคยถูกจูบจริงๆ หรือนี่ แปลกจังนะ”
“ก็ฉันมันขี้เหร่นี่ ไม่สวย แล้วก็ผอมเหมือนไม้เสียบลูกชิ้น”
“แต่ปากของคุณหวานมาก เหมือนน้ำผึ้งเลย และผมก็ชอบมันมาก”
หญิงสาวมองคนตัวโตที่ขยี้ปากของหล่อนจนแตกด้วยสายตาขุ่นเคือง เกลียดผู้ชายคนนี้นัก ทำไมถึงกล้าทำกับหล่อนแบบนี้ แล้วทำไมหล่อนถึงได้ไม่ขัดขืนเลยนะ ไม่ใช่สิ หล่อนขัดขืน แต่ไม่ได้ทำเต็มที่ เหมือนกับว่าต้องการผู้ชายคนนี้อยู่กลายๆ
ไม่หรอกไม่จริง หล่อนไม่มีทางต้องการผู้ชายใจทมิฬ ที่เห็นหล่อนเป็นเพียงหนูสกปรกได้หรอก เขามันก็แค่เกิดมาสูงส่งกว่า รวยกว่าก็เท่านั้น
“แต่ฉันไม่ชอบคุณ”
“แต่ผมชักชอบคุณขึ้นมาแล้วสิ อยากลองนอนกับผู้หญิงไม่สวยดูสักครั้ง”
โอลาญ่าตาเบิกค้างด้วยความตื่นตระหนก มองผู้ชายรูปหล่อด้วยความตกใจ “คุณต้องพูดเล่นแน่ๆ อย่าทำให้ฉันตกใจแบบนี้สิคะ คนอย่างคุณต้องกับพวกนางงาม นางเอกละครเท่านั้น”
“ผมกำลังเบื่อพวกนั้นอยู่พอดี ไปน
