บทที่ 20
เกือบหนึ่งชั่วโมงแล้วที่เขาออกมายืนงุ่นง่านอยู่ริมระเบียง สายลมเย็นฉ่ำที่พัดเข้ามาปะทะร่างกาย กลับไม่สามารถลดความหงุดหงิดร้อนระอุในกายหนุ่มได้เลย
เขาข่มขืนอลินดา...!
มันเป็นความจริงที่แสนอัปยศที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชาย
เขาไม่ควรทำแบบนั้น ไม่ว่าจะกับผู้หญิงคนไหนก็ตาม แต่เขากับปล่อยให้โทสะมามีอิทธิพลเหนือความถูกต้องจนได้ เขาข่มเหงอลินดาอย่างป่าเถื่อน แต่นั่นยังไม่น่ารังเกียจเท่ากับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้จากการสอดใส่เข้าไปในกายของหญิงสาว
สาวบริสุทธิ์...!
เนื้อตัวของเขาแข็งทื่อ ความขยะแขยงที่มีต่อตัวเองล้นปรี่แน่นอก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของอลินดามันไม่ใช่การเสแสร้ง กลีบปากสั่นระริกที่ร้องขอความเมตตาตลอดเวลา มันก็คือความรู้สึกที่แท้จริงของหล่อน
แต่เขาทำอะไรลงไป เขาข่มขืนสาวพรหมจรรย์อย่างป่าเถื่อน ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกเลวร้ายได้เท่ากับเขาอีกแล้ว
มือใหญ่ยกขึ้นลูบหน้าหลายคร
