บทที่ 30
อลินดาตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนอันว่างเปล่า ที่นอนข้างกายไม่มีเรือนร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่นอนกกกอดมาตลอดทั้งค่ำคืนอีกแล้ว หล่อนกัดฟันขยับกายลุกขึ้นนั่ง ความเจ็บแปลบในที่ส่วนกลางลำตัวย้ำเตือนให้ระลึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อคืนได้เป็นอย่างดี
หล่อนกับแซคคารีย์นอนด้วยกัน... และมันก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย แก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความขัดเขินแต่ไม่นานความรู้สึกอดสูก็ค่อยๆ แทรกแทนที่เข้ามาจนเต็มเนื้อหัวใจ ความสุขทางกายที่ได้รับจากเขามาตลอดทั้งคืนจนล้นปรี่ตอนนี้จางหายไปจนหมดสิ้น หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินออกมา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหล่อนก็จะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงไปได้ หล่อนยังคงอยู่ในสถานะน้องสะใภ้ของเขา และเขาก็คือพี่เขยของหล่อน ความจริงนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้
หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความเสียใจ หล่อนไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าไม่มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่
