“ของเล่นเด็กน้อย อย่าเอามาข่มขู่ข้าเลย”
หยวนหยวนขมวดคิ้วมุ่น และใคร่ครวญในใจ นางมีโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะขว้างกระสวยเหรียญทอง หากไม่สำเร็จ ชายพวกนั้นคงพุ่งเข้ามาจับตัวนางอย่างแน่นอน
“ข้าเป็นเด็ก ใช่ แล้วหากทำผู้อื่นบาดเจ็บ ต้องรับโทษหนักหรือไม่”
“ฮ่าๆ ๆ ปากเจ้ายังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ไฉนจะทำร้ายใครได้” คุณชายเสื้อน้ำเงินตอบ
“เยี่ยงนั้น หากมีคนตายด้วยมือข้าเล่า”
“เหลวไหล มือน้อยๆ มีไว้ ชักท่อนเนื้อข้าให้กระตุกแรงๆ จากนั้นก็จับมันยัดเข้าปากเจ้า อย่าคิดทำสิ่งโง่เขลาอื่นเลย”
สิ้นคำพูดหยาบคาย หยวนหยวนจึงสูดลมหายใจลึก นางตั้งใจขว้างกระสวยเหรียญทอง ขอเพียงทำให้พวกเขาบาดเจ็บ นางคงพอมีเวลาหลบหนี!
“อย่าคิดขว้างมันเชียว มิอย่างนั้นเจ้าได้ถูกพวกข้าทั้งหมดข่มเหงพร้อมกัน ทั้งทางปาก รูฉ่ำๆ และก้นนั่น” คุณชายคนเดิมกล่าว และคำพูดเขา เร่งให้หยวนหยวนรีบลงมือ!
ทว่าไม่ทันได้ทำดั่งใจคิด เสียงม้าก
