หากยังไม่ตายไยมิโผล่หัวออกมาตั้งแต่สองวันแรกที่เขาส่งคนออกตามหา ผ่านมาสิบกว่าวันแล้วแต่กลับโผล่หน้ามา
นี่นางคงไม่ได้ตั้งใจจะฉีกหน้าเขาให้กลายเป็นตัวตลกและตกเป็นขี้ปากของคนทั้งเมืองหรอกนะ?
และเมื่อรถม้าวิ่งมาถึงหน้าจวน จ้าวเสวี่ยก็รีบลงจากรถม้าทันทีก่อนจะเดินผ่านพ้นประตูใหญ่เข้าไปในจวน ซึ่งทันทีที่ไปถึงชายวัยกลางคนก็พบเข้ากับร่างบอบบางของสตรีผู้เป็นฮูหยินเอกของตนเองทันที
จ้าวเสวี่ยนิ่งค้างไปหลังจากเอ่ยเรียกหญิงสาวเสียงดังลั่น
อู๋เยว่ฉินผินหน้ากลับมามองด้านหลังของตัวเองด้วยสายตาว่างเปล่า ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของหญิงสาวไร้รอยยิ้ม ไม่มีร่องรอยของความดีใจ เสียใจ หรืออารมณ์ใดๆ แสดงออกมาให้เห็นแม้เพียงนิดเมื่อได้พบหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี คล้ายกับว่านางวางสายตาไว้ที่จ้าวเสวี่ยเท่านั้น ทว่ากลับไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
“ฮูหยิน...เยว่เอ๋อร์” จ้าวเสวี่ยเอ่ยเรียกซ้ำอีกครั้ง แน่นอนว่าเขาสังเก
