หยางเฟิงอวิ๋นยืนมองแผ่นหลังบอบบางของนางในดวงใจอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหน กระทั่งร่างบอบบางที่บาดเจ็บของนางก้าวขาเข้าไปภายในจวนตระกูลจ้าว ชายหนุ่มถึงได้หันหลังกลับไปยังขบวนเสด็จขององค์รัชทายาทที่หยุดรออยู่
“หากสตรีที่จากไปเมื่อครู่มิใช่มารดาของปิงเอ๋อร์ ท่านแม่ทัพใหญ่ ท่านคงต้องถูกเปิ่นไท่จื่อลงโทษแน่แล้วที่กล้าปล่อยให้เปิ่นไท่จื่อรอนานเช่นนี้” หลี่เซวียนว่า น้ำเสียงของเด็กชายมีแววล้อเลียนแฝงอยู่มากกว่าที่จะรู้สึกไม่พอใจจริงๆ
ถึงเขาจะยังเป็นเพียงเด็กชายวัยสิบขวบ เห็นโลกมาไม่มาก ประสบการณ์ในชีวิตก็น้อย แต่อย่าได้ลืมเชียวว่าเขาเติบโตมาในวังหลวง หลายครั้งที่เห็นบรรดาสนมของเสด็จพ่อลอบส่งสายตาหวานเชื่อม ไม่น้อยครั้งที่บังเอิญไปเห็นพระบิดาเกี้ยวพาราสีพวกนาง เช่นนั้นแล้วเรื่องการปฏิบัติตัวต่อกันของชายหญิง หรือแม้กระทั่งเรื่องของความรู้สึกรักใคร่ๆ ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่นับว่าแปลกใหม่สำหรับเด็ก
