เหนือทัพเลี่ยงขึ้นห้องหลังจากเห็นหัสวีร์แยกจากเซลีน เขาตอบตัวเองไม่ได้ว่าควรรู้สึกอย่างไรที่ได้ยินเซลีนพูดว่าสนใจเขาต่อหน้าหัสวีร์ เป็นความรู้สึกเจ็บลึกจนอธิบายไม่ถูก
หญิงสาวเดินเข้าห้องมาพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนหน้าเมื่อสังเกตเห็นร่างคุ้นตากำลังนั่งอยู่บนโซฟา
“ตื่นพอดีเลย” เธอเดินอ้อมไปหาเขาแล้วนั่งลงข้าง ๆ มือหนึ่งควานหาของในถุงพลาสติก
“อืม” คนนั่งเอนตัวไปด้านหลังพาดแขนกับพนักพิง ชายหนุ่มมองเธอค้นหาสิ่งของ ทว่าในส่วนลึกกำลังว้าวุ่นใจเมื่อคิดว่าตนเองนั้นกลายเป็นเพียงเครื่องมือกระตุ้นความหึงเท่านั้น
เซลีนจะประกาศว่าสนใจเขาเพราะอะไร หากไม่ใช่ต้องการให้หัสวีร์หึงหวง ความรักที่เธอเคยมีต่ออีกฝ่ายมันมีมากจนเหนือทัพเจ็บ
เป็นเขาที่พลาดเดินเข้ามาเอง…
ถ้าเมินเฉยเธอตั้งแต่ต้นทุกอย่างคงไม่เดินมาถึงจุดนี้ จุดที่กลายเป็นเครื่องมือ
“ลีนซื้อมาฝากค่ะ ดื่มก่อนค่อยทำงานต่อนะคะ” เซลีนยื่นให้คนที่ตัว
