ตอนที่ 1 เซลีนหงุดหงิดแล้ว
603 คำ
“เฮ้ย ภาพเรานี่ เอาไปใช้ได้ไง” เซลีนกดเข้าดูภาพโปรโมตนิยายที่เหมือนกับของเธอราวกับพิมพ์เดียวกัน ภาพนี้เธอเพิ่งโพสต์ในเพจไปเมื่อเดือนก่อน ภาพที่เธอวาดเล่น ๆ ในกระดาษแต่ตอนนี้ถูกนำไปใช้โดยที่เจ้าของอย่างเธอไม่รู้ด้วยซ้ำ
หญิงสาวนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงเลื่อนดูรายละเอียดภาพและเนื้อหานิยายตัวอย่างและทำการบันทึกภาพหน้าจอทั้งแบบวิดีโอและภาพนิ่ง จากนั้นทำการส่งอีเมลไปยังบริษัทที่ละเมิดลิขสิทธิ์ภาพวาดของเธอ ทว่าผ่านไปเกือบทั้งวันจึงมีข้อความตอบกลับ
‘อยากให้ลบมีปัญญาก็ฟ้องเอา’ อีเมลตอบกลับเรียกเลือดบนใบหน้าเซลีนให้ร้อนฉ่า ท้าทายเซลีนมาก! เรื่องนี้จะไม่จบง่าย ๆ แน่
นิยายก็งี่เง่าเจ้าของยังงี่เง่าอีก เจอเซลีนสาปสักที!
ร่างเพรียวบางลุกจากเตียงไปหยิบนามบัตรทนายมาดูแล้วกดเบอร์โทรอยู่ครู่หนึ่ง
“สวัสดีค่ะ เซลีนนะคะ คือลีนต้องการฟ้องคนที่เอาภาพที่ลีนวาดไปใช้เชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตค่ะ ทำไมคิวนานขนาดนั้นคะ” เสียงทนายปลายสายแจ้งว่าต้องรออีกหลายเดือนกว่าจะยอมรับทำคดีให้เธอ
เซลีนพยายามต่อรองเกือบชั่วโมงแต่ก็ไม่เป็นผล เธอทิ้งตัวลงนั่งอย่างหงุดหงิด ส่งสายตาค้อนไปยังไอแพดที่บันทึกข้อมูลทุกอย่างไว้ในนั้น ต้องหาทนายความใหม่เสียเงินเท่าไหร่เธอก็จะทำ
“กรี๊ด!!! ทนายที่ว่างมันหมดโลกแล้วหรือไง ดี! เจออีเซลีนประจานแน่ อยากรู้เหมือนกันถ้าเรื่องดังขึ้นมาจะมีคนปฏิเสธทำคดีอีกมั้ย” โทรศัพท์เครื่องหรูเปิดเข้าแอปพลิเคชันนกฟ้าแหล่งรวมดราม่าร้อยแปดพันเรื่อง
เวลาผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมงข้อความของเธอก็ถูกรีไปหลายล้าน นักวาดรวมถึงนักเขียนแห่ทัวร์ลงบริษัทจนนิยายเรื่องนั้นถูกปิดในอีกไม่กี่ชั่วโมง
“ไม่โดนสาปสักทีไม่ดีขึ้นเลย บริษัทอยากฟ้องที่โดนประจานก็มาเลย กูจะสู้จนเจ๊งกันไปข้าง” คนบ้านรวยไม่ยี่หระกับการสู้คดี ทางเลือกเธอมีมากมาย กลับบ้านก็มีพ่อแม่คอยซัปพอร์ต
“ขอโทษสักนิดก็ไม่มีปล่อยเบลอก็ควรเจอแบบนี้แหละ อีเซลีน คนนี้จะไม่ยอมความแน่” รับคำขอโทษเป็นเงินสดเท่านั้น
ร่างเพรียวบางรวบผมไว้กลางหัวเมื่อจู่ ๆ ลมเย็นก็พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างจนกระดาษวาดภาพของเธอปลิวว่อนทั่วทั้งห้อง เธอทิ้งโทรศัพท์กับไอแพดบนเตียงเพื่อรวบเอากระดาษงานที่วาดมากอดไว้ วิ่งตามเก็บแผ่นกระดาษได้เกือบครบทุกแผ่นเหลือเพียงแผ่นสุดท้ายที่โดนแอบเอาไปใช้
ภาพผู้ชายสองคนจ้องหน้ากันด้านหลังผู้หญิงชุดแดงที่ได้ต้นแบบมาจากเธอกำลังลอยว่อนทั่วห้อง วิ่งตามเท่าไหร่ก็คว้าไม่ทันเสียที เซลีนใช้แรงเฮือกสุดท้ายปีนขึ้นไปยืนบนเตียงก่อนจะกระโดดคว้ากระดาษแผ่นนั้นมากอดไว้แนบอก
ร่างเพรียวหล่นกระแทกกับพื้นเสียงดัง ความเจ็บเริ่มแผ่ซ่านตั้งแต่สะโพกข้างที่กระแทกกับพื้นขึ้นมาจนถึงเอว เซลีนหลับตาแน่นกลั้นความรู้สึกเจ็บเอามือลูบสะโพกปรอย ๆ ทว่ายังไม่ทันได้ลืมตาร่างของเธอก็ลอยหวือขึ้นก่อนจะถูกแรงผลักให้ล้มลงซ้ำ
- ผู้เขียน
