ฉันค่อย ๆ หันไปมองเขา แล้วส่งยิ้มให้ เอาสิ… นายจะสารภาพแล้วใช่ไหมนาวา ว่านายคือนนท์! สารภาพมาสิ สารภาพมาเลย!
“แว่นเธอรึป่าว บนโต๊ะ”
“อะไรนะ?” ฉันทวนถามอีกครั้ง แล้วมองไปที่โต๊ะตัวเองทันที ใช่! ฉันลืมแว่น แว่นกันแดดฉัน ตั้งอยู่กลางโต๊ะเลย
“อ๋อ อ๋อ… ใช่ ทิ้งไปเถอะ” เขามองฉันนิ่ง ๆ แล้วปล่อยมือที่จับ ก่อนจะเดินไปหยิบแว่นกันแดดนั้น..มายื่นให้ฉันแทน
“ก็บอกว่าทิ้ง ไม่เอาแล้ว” ฉันบ่ายเบี่ยงหลบตาเขา แต่เขากลับยื่นแว่นมาใกล้ ๆ หน้าฉันอีก
“เอาไป”
“โอเค เอาก็เอา ขอบคุณนะ” ฉันรีบรับมา แล้วใส่ทันที เพราะอย่างน้อย เลนส์สีดำ ๆ ของแว่นนี้ ก็ช่วยหลบตาเขาได้
จนฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่ยืนมองเขา อย่างเก้ ๆ กัง ๆ
“เอ่อ… งั้น ฉันไปนะ” พอลาเขาเสร็จ ฉันก็ผลักประตูออกมาทันที ก่อนที่จะก้าวยาว ๆ โยนกระเป๋าทุกอย่างใส่รถ แล้วขึ้นไปนั่ง... ปิดประตู
“กรี๊ด…” ฉันกรี๊ดลั่น และทุบพวงมาลัยรถรัว ๆ โว้ย! ทำไมต้อง
