มันวูบไปเลย จนนาวาเขารีบประคองฉันไว้ โห… ใจฉัน ไม่ไหวนะแบบนี้ ถ้าเอาหยาบ ๆ คือมึงจะหล่อไปไหนคะ เผื่อคนอื่นบ้างดิ นาวินก็หล่อ นาวาก็หล่อ พ่อแม่เขาผลิตลูกกันยังไง ทำไมถึงได้ออกมา หล่อบาดใจขนาดนี้
“ไหวไหม” ฉันรีบดึงสติกลับมาทันที เมื่อเขาบีบแขนถามเบา ๆ ก่อนที่ฉันจะรีบแกะมือเขา แล้วพยายามกลับมายืนปกติ
“ไหว ไม่ได้เป็นไร แหะ ๆ” ฉันก้มมองพื้น ไม่อยากให้เขาเห็นหน้าที่กำลังแดงก่ำของตัวเอง จนเขาค่อย ๆ ก้มลง มองตาม
กรี๊ด! แม่ หนูเชื่อแม่! หนูจะไม่มีความรัก หนูจะพยายามไม่รู้สึกอะไร โอ้ย… ใจอย่าสั่นได้ไหม!
“ฉันไปส่ง ดูเธอเหมือนไม่ไหว” ฉันไม่ทันอนุญาติหรือตอบอะไรไป เขาก็รีบคว้าข้อมือฉัน แล้วเดินเข้าคอนโดทันที ก่อนที่ฉันจะมองมือที่เขาจับอย่างงง ๆ โอ้ย… มือนุ่ม ๆ จับก็จับ จับไปเลย!
จนมาถึงหน้าห้อง ฉันก็ควานหาคีย์การ์ด ด้วยใจสั่นรัว
‘ตึก ตึก ตึก’ จะส่งฉันถึงไหน ถึงห้องนอน หรือยังไง นอนด้วยกันเลยไหมล่
