ทาสงั้นเหรอ น้ำปั่นมันกวนฉันตลอดเลย ฉันอยากจะแกล้งรับปาก แล้วทำลืม ๆ มันไปซะ
ฉัน: งั้นกูไม่ว่าง
NamPun: เพื่อนร๊าก…
ฉัน: เออ! ของฝากมีป่ะ ถ้าไม่มี ไม่ให้ขึ้นรถ
NamPun: มี หิ้วผู้ชายมาด้วยสองสามคน กิกิ
ฉัน: งั้นมาให้ไว!
NamPun: เออ ๆ กูขึ้นเครื่องละ บาย
ฉันวางมือถือลง แล้วก้มอ่านเอกสารบนโต๊ะต่อ ซื้อจริงเหรอวะ ที่ซื้อคอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกัน คืออยากอยู่ใกล้ฉันใช่ม้าา
บ้า! เขินอ่ะตัวเอง
ฉันเทเย็นตาโฟใส่ถ้วย แล้วกินไปเล่นมือถือไป รอคุณหมอศัลเขาทักมา จนสักพักใหญ่ ๆ เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น
‘กริ่ง กริ่ง’
รออะไรล่ะ! กดแบบนี้เบบี๋ฉันแน่นอน... ฉันรีบวางทุกอย่างในมือ แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ตรงไปเปิดประตู
‘แอด...’
“มาเอาเอกสารคืน” หน้านิ่ง ๆ แต่สายตามีเลศนัย
“เอกสารอะไร ไม่รู้เรื่อง”
“อ้วน...”
“ทำไมถึงซื้อคอนโดที่นี่ บอกมาก่อน ถ้าคำตอบไม่ถูกใจ ไม่ให้เอกสาร”
เขาเดินไปพิงพนังทันที เ
