ร้านค้าผ้าไหมสกุลหลี่ในตลาดฝั่งตะวันตกถูกไฟไหม้
ชาวบ้านไม่กล้ามุงดูเพราะเพลิงโหมกระหน่ำรุนแรงจนร้านค้าใกล้เคียงถูกเผาวอดวายไปถึงสามร้าน ควันลอยฟุ้งแทบมองไม่เห็นทาง กระทั่งดับไฟได้แล้วก็ยังมีกลิ่นไหม้แสบจมูกที่ทำให้ไอจนแทบสำลัก
หลี่จินหมิงโล่งใจที่ลูกจ้างในร้านของตนรวมทั้งร้านข้างเคียงมิได้รับอันตราย แต่คำนวณค่าเสียหายด้วยตาแล้วอาจเทียบเท่ากับรายได้ของ สกุลหลี่เกือบครึ่งปี
หม่าเฉาเซิน ในวัยหกสิบปีสำลักควันจนหายใจลำบาก นั่งหมดแรงอยู่ไม่ห่างจากเศษซากของร้านค้า ในมือเหี่ยวย่นมีผ้าชุบน้ำผืนเล็ก ยามต้องการหายใจก็แปะไว้ที่จมูก ยามไอโขลกก็หยิบออกมาครั้งหนึ่ง ทำเช่นนั้นสลับไปมา มองแล้วน่าเวทนายิ่ง
“เสียแรงเฉาเซินได้รับความไว้วางใจจากสกุลหลี่ให้ดูร้านค้าผ้าไหมที่ใหญ่ที่สุดในตลาดฝั่งตะวันตก แต่กลับประมาทเลินเล่อ ขาดความระมัดระวังจนเกิดเพลิงไหม้ นายท่านได้โปรดลงโทษข้าเถิดนะขอรับ” หม่าเฉาเซินร้องไห
