ตอนที่ 6
1050 คำ
นัยนาทั้งเจ็บทั้งเสียว หากแต่ความเสียวซ่านที่มีมากกว่าเจ็บ ก็ทำให้หล่อนแอ่นสะโพก โยกเอวเด้งเด้ารับความแข็งแกร่งของเจมส์อย่างไม่กลัวเกรง
ทว่ายังไม่ทันจะถึงสวรรค์ จู่ๆ บานประตูห้องก็ถูกถีบเข้ามา ส่งผลให้ทุกอย่างหยุดชะงักลงกะทันหัน
“อีแพศยา… มึงสวมเขาให้กู”
เสี่ยชาลีปรากฏกายขึ้นที่ประตู ในมือถือไม้เท้า ยืนตัวสั่นชี้หน้าหล่อน
นัยนาสะดุ้งตื่น!
“คุณพระ… ”
นัยนาอุทานเสียงดัง
เหงื่อกาฬแตกซ่านทั่วหน้าผาก ค่อยๆ เอื้อมมือมาคลำร่างเหี่ยวๆ ของเสี่ยชาลีที่กำลังนอนกรนอยู่ในความมืด ใกล้กับร่างของหล่อน… ที่แท้ก็ฝัน
‘บ้าจริง… ทำไมเราฝันอะไรพิสดารแบบนี้’
หญิงสาวเอื้อมมือลงมาไล้ลูบร่องสวาทของตัวเองที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ภายในยังกระตุกตอด ความเสียวซ่านนั้นยังไม่คลาย รู้สึกเหมือนได้ร่วมเพศจริงๆ
หญิงสาวรู้สึกราวกับว่าท่อนเอ็นยาวใหญ่ของเจมส์… เพิ่งถูกชักออกไปจากร่องสวาท
มือข้างหนึ่งของหล่อนเอื้อมขึ้นมาลูบไล้ทรวงอกอวบใหญ่ที่หัวนมยังแข็งโด่มาจากความฝัน มือที่เหลืออีกข้างไล้ลูบลงมาที่ร่องสวาท ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น
‘บ้าจริง… ’
นัยนารำพึงอยู่ในใจ ด้วยไม่คิดว่าภาพของเจมส์ที่แอบเห็นหลังห้องน้ำในปั๊มน้ำมันเมื่อตอนเย็น จะทำให้เก็บมาฝันวาบหวามได้ถึงเพียงนี้
อีกสัปดาห์ต่อมา
ตอนค่ำ ร้านอาหารภายในปั๊มน้ำมันปิดหมดแล้ว นัยนาก้าวขึ้นมานั่งบนรถเบนซ์เอสคลาสคันหรู
ทว่าหลังจากกดปุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ กลับไม่มีเสียงตอบสนองของเครื่องยนต์
“รถเสียค่ะเสี่ย… ”
นัยนาอารมณ์เสีย เดินกลับเข้ามาในออฟฟิศ บอกกับสามีชราของหล่อนด้วยสีหน้าเซ็งๆ
เสี่ยชาลีคว้าไม้เท้ายันร่างขึ้นจากเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ เดินมาที่หน้าต่าง ทอดสายตามองไปยังอู่ซ่อมที่ยังมีแสงไฟสาดออกมา บานประตูเลื่อนที่หน้าร้านยังไม่ปิด
“ไอ้เจมส์ยังอยู่… เดี๋ยวให้มันดูให้ งั้นวันนี้หนูกลับพร้อมกับป๋าก็แล้วกัน”
ปกติเสี่ยชาลีกับนัยนาใช้รถคนละคัน นัยนาใช้เบนส์เอสคลาสสีทอง ส่วนสามีใช้ฟอร์ดเอเวอร์เรสสีดำคันใหญ่รุ่นใหม่ล่าสุด
“ไม่เป็นไรค่ะเสี่ย เดี๋ยวเนยรอให้ช่างซ่อมเสร็จดีกว่า ไม่อยากทิ้งรถไว้ค่ะ เนยเป็นห่วงรถน่ะ”
นัยนาอยากให้สามีกลับบ้านไปก่อน ไม่อยากให้เขารอเสียเวลา
“ไอ้เจมส์มันไว้ใจได้… ไอ้นี่เป็นช่างซ่อมฝีมือดี เดี๋ยวเสี่ยจะสั่งให้มันดูแลรถให้เรียบร้อยหลังจากซ่อมเสร็จ… หนูไม่ต้องห่วง”
ดูท่าทางเสี่ยชาลีไม่อยากทิ้งเมียสาวไว้ที่ปั๊มน้ำมัน
“ไม่เป็นไรค่ะ… เนยจะรอ รถไม่น่าจะเสียอะไรมาก อาจจะแค่เปลี่ยนแบตเตอรี่”
หญิงสาวยืนกราน สันนิษฐานเอาจากอาการที่รถสตาร์ทไม่ติด
“ตามใจ… งั้นป๋ากลับก่อนนะ วันนี้ป๋ารู้สึกปวดข้อปวดเข่า… อยากพัก”
เสี่ยชาลีบอกกับภรรยา รู้สึกว่าอาการโรคเกาท์กำเริบ
“ค่ะ… ขับรถดีๆ นะคะป๋า เดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะคะ”
หญิงสาวกล่าวกับสามีแก่
เสี่ยชาลีเหลือบไปเห็นเจมส์เดินออกมาจากอู่พอดี จึงตะโกนเรียก
“เจมส์… ”
“ครับเสี่ย”
ร่างสูงใหญ่กว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรเดินเข้ามาหาเสี่ยชาลีเจ้าของปั๊มและหญิงสาวที่คนภายนอกเข้าใจว่าคือลูกบุญธรรมของเสี่ยชาลี… แต่ความจริงไม่ใช่
“เดี๋ยวแกช่วยดูรถคุณเนยให้ที… สตาร์ทไม่ติดว่ะ”
เสี่ยชาลีกล่าว
“ได้ครับเสี่ย… เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ ขอกุญแจรถด้วยครับ”
นัยนายื่นกุญแจให้ตามที่นายช่างร้องขอ
“ขอเวลาสักครู่นะครับ”
เจมส์กล่าวกับหญิงสาว รับกุญแจแล้วรีบเดินมาที่รถเบนส์สีทองอร่ามคันหรู
ครู่สั้นๆ ต่อมา
เสี่ยชาลีก็ขับรถออกไปจากปั๊มน้ำมัน ทิ้งภรรยาสาวเอาไว้กับช่างซ่อม
“เป็นไงบ้าง… หวังว่าอาการคงไม่หนักนะ”
นัยนาเดินมายังอู่ซ่อมที่อยู่หลังปั๊มน้ำมัน
“ดูแล้วอาการไม่หนักครับคุณเนย เดี๋ยวผมขออนุญาตเปิดกระโปรงคุณเนยนะครับ… เอ๊ย ขอเปิดกระโปรงรถครับ”
เจมส์กล่าว
สิ่งที่ได้ยินทำเอาหญิงสาวตกใจ หัวใจกระตุกวูบกับประโยคที่ว่า ‘ขอเปิดกระโปรงคุณเนย’
เพราะว่าเหตุการณ์สุดวาบหวามในความฝันเมื่อวันนั้น… นัยนายังไม่ลืม
ยิ่งวันนี้ได้เห็นหน้าเจมส์ ก็ยิ่งเป็นการรื้อฟื้นความฝันขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งได้เข้ามาใกล้… ก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“อยากเปิดฝากระโปรงก็เปิดสิ… กุญแจรถอยู่ที่นายนี่นา”
หญิงสาวว่า
“อ้อ… ผมลืมไป”
ไม่วายจะหันมามองเรือนร่างเอิบอิ่มของนัยนา ก่อนจะเปิดฝากระโปรงรถ จับโน่นจับนี่ สำรวจขั้วแบตเตอรี่อยู่ครู่สั้นๆ แล้วหันมากล่าวกับหญิงสาว
“สงสัยว่าแบตฯ เสื่อมครับ แต่เพื่อความแน่ใจเดี๋ยวผมลองวัดกำลังไฟสักครู่นะครับ”
บอกพลางเดินกลับเข้ามาในอู่ คว้าอุปกรณ์วัดไฟมาคีบที่ขั้วแบตฯ ตามองเพ่งอ่านค่าของตัวเลขที่ปรากฏอยู่หน้าจอขนาดเท่าโทรศัพท์มือถือ
“ไฟอ่อนมากครับ… คุณเนยรอสักพักนะครับเดี๋ยวผมเปลี่ยนแบตฯ ให้”
เหลือบมองมาทางหญิงสาว สายตาแฝงแววเจ้าชู้ของนายช่างทำเอานัยนาใจเต้นแรง
“ได้… ฉันจะรอ”
นัยนาบอกพลางยกมือสองข้างขึ้นกอดอก ดวงตาคมประกายเหม่อมองออกไปยังถนนด้านหน้าปั๊มน้ำมัน
“คุณเนยครับ… เข้ามานั่งรอข้างในดีกว่านะครับ ข้างนอกยุงเยอะ เดี๋ยวผิวขาวๆ ของคุณเนยจะเป็นรอย”
เจมส์กล่าว
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้หญิงสาวเดินเข้ามานั่งในห้องรับแขกเล็กๆ ที่อู่ซ่อมจัดไว้รับรองลูกค้าระหว่างนั่งรอ
“กาแฟสักแก้วไหมครับ… เดี๋ยวผมชงให้”
ถามพลางเดินมายังมุมเครื่องดื่มเล็กๆ มีทั้งชากาแฟไว้บริการลูกค้า
“ไม่เอา… กินกาแฟเดี๋ยวนอนไม่หลับ”
นัยนาตอบ
- ผู้เขียน
