เจมส์เรียก หลังจากยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่พักใหญ่ๆ ว่าเมื่อไรหล่อนจะมา
“เจมส์… ”
หญิงสาวเรียก ทั้งสองโผเข้ากอดกัน ก่อนจะพากันเข้ามาในห้องนอนของเจมส์ที่อยู่หลังอู่
ตอนนี้ทั้งอู่เหลือแค่เจมส์อยู่คนเดียว เพราะว่าลูกน้องอีกสองคนออกไปกินข้าวข้างนอก กว่าจะกลับมาก็ตอนบ่ายโมง
เวลาที่เหลืออีกสามสิบนาทีนั้นพอเพียงให้เจมส์กับนัยนามอบความสุขให้กันและกัน
“คุณเนยของผม”
เจมส์กล่าวออกมาอย่างเปิดเผย โน้มใบหน้าเข้ามาจูบแก้มหญิงสาวเสียงดังฟอด
“ดูท่าทางนายอยากทำมาก... ”
นัยนารู้เท่าทันอารมณ์ของนายช่าง ในนาทีที่หล่อนพร้อมจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับเขา
“ผมบอกตรงๆ ว่ามีอารมณ์ตั้งแต่เจอหน้าคุณเนยเมื่อเช้าที่ร้านกาแฟ คุณเนยรู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณทำให้ผมแข็งปั๋งจนปวดไปหมดแล้ว”
เจมส์เอามือลูบเป้ากางเกงของตัวเองไปมา ขณะสายตากระหายจับจ้องอยู่กับทรวงอกอวบใหญ่ของนัยนา
“คิดถึงฉันมากใช่
