เถื่อนตอนที่8
1735 คำ
ตะวันเลื่อนคล้อยต่ำลงเกือบ6ชม.แล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอ ขุนพลตามหาแพรวาเหมือนคนบ้า เขาค้นหาเธอทุกตารางนิ้ว กลับมาเนื้อตัวมอมเเมมนั่งหมดอาลัยตายอยาก
แม่ปรางเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ อะไรจะขนาดนั้น
'น้องไม่เป็นอะไรหรอกลูก อีกเดี๋ยวคงกลับแล้ว มากินข้าวกินปลาเถอะ'
ขุนพลส่ายหน้า
ผมลองโทรหาเธอแล้ว แต่โทรไม่ติด
ชั่วโมงแรก ผมโกรธเธอมาก ถ้าเจอตัวนะ จะฆ่าให้
ครึ่งชั่งโมงต่อมา ถ้ากลับมาตอนนี้จะยกโทษให้ก็ได้
20นาทีต่อมา กลับมาเถอะนะ ผมขอโทษ
10นาทีต่อมา ไอ้หมอนั่นมันก็ไม่อยู่แถวนี้ ผมกลัวมากเลยตอนนี้ ถ้าเธอกับมัน...(กัดกรามแน่น) ไม่อยากจะคิดเลย
5นาทีต่อมา ผมกลัวเธอเป็นอะไร
นาทีนี้ ขอให้เจอตัวเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไร ขึ้น ผมขอให้เธอยังอยู่ดีก็พอ
ผมเข้าใจผู้คนที่กราบไหว้ร้องขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิก็คราวนี้ หมดสิ้นหนทางแล้ว รู้สึกมืดมนไปหมด
แม่เขาไม่ตื่นเต้นเลยหรือไงนะ ลูกหายไปตั้ง6ชม. นี้ก็4โมงเย็นแล้ว
ผมรู้สึกเหมือนมีก้อนบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอ รู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำ เธออยู่ไหน...แพรวาของผม
=br=
นานเหมือนผ่านไปเป็นชาติ
"มะ แม่!!"แพรวาเหนื่อยหอบ โผล่พ้นจากทิวสวน สภาพเธอตอนนี้ทำให้คิดได้แต่ทางร้าย
'ยัยแพร!!'แม่ปรางร้องทัก
ขุนพลเห็นเธอแต่แรก
"พะ พี่ทิน..."
กูว่าแล้ว....ไอ้ทิน!!!!!
ขุนพลโผเข้าไปกอดเธอแน่น ไม่เป็นไรนะ!! น้ำตาพ่อเสือเอ่อปริ่มขอบตา
ผมไม่คิดรังเกียจเธอ!! ไม่รู้เจอเรื่องอะไรมา บ้าง ผมสงสารเธอจับใจ
แพรวายืนให้เขากอด ความรู้สึกอุ่นๆไหลวนจากตัวเขามาสู่เธอ
เธอเผลอกอดตอบร่างใหญ่ แต่ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้
"เอ่ะ!!!"เธอผละจากเขา
"ช่วยด้วยค่ะ!!พี่ทิน พี่ทินเขาเป็นอะไรก็ไม่รู้ แพรปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลให้ที"แพรวารีบพูดเสียงหอบ
ห๊าาา!!!!!!!!!
ขุนพลยืนตัวแข็งถื่อ ถ้านี่เป็นการ์ตูน เขาคงกำลังไฟรุกท่วม
แพรวาวิ่งนำไปทางบ้านไม้ที่เห็นอยู่ไกลๆโดยมีลุงพุกับแม่ปรางตามไปติดๆ
ในบ้าน ทินนอนอยู่บนเก้าอี้หวายเหมือนคนนอนหลับปกติ ลุงพุเข้าไปปลุกแรงแค่ไหนก็ไม่ตื่น
'อือ มันไม่เป็นไรหรอก มันแค่หลับ คงจะเหนื่อยละมั้ง'ลุงพุตัดสิ้นก่อนจะเดินออกไป
"แน่หรอคะว่าพี่เขาไม่เป็นอะไร ใครจะไปหลับน่ากลัวอย่างนั้นละคะลุง"แพรวาไม่อยากเชื่อ
'ลุงคนนึงละ โดนฝนยังไม่ตื่นเลย'ลุงพุว่า
"แหนก็นั่นลุงเมานี่คะ"แพรวาแย้ง
'ฮ่าๆๆๆ'ลุงพุขำที่หลานรู้ทัน
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ แพรตกใจหมดเลย"
ขุนพลมาถึงตอนไหนก็ไม่รู้ เขายืนมองร่างทินด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยจนน่ากลัว
กลับมาถึงบ้าน ขุนพลไม่พูดจาสักคำ เขาเดินไปบ้านป้าสายเงียบๆ อาบน้ำแล้วขึ้นห้องนอน
"เป็นอะไรของเขาอีกล่ะ'' แพรวาผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลย
แม่ปรางเล่าเรื่องที่เขาทำวันนี้ให้เเพรวาฟัง 'ตามเมียให้มากินข้าว!!' รู้สึกผิดจังแฮะ
แพรวายกสำรับไปให้เขาในห้อง ขุนพลนอนหันหลังอยู่บนเตียง
"นี่!!นาย " แพรวาไปนั่งบนเตียง เธอก้มหน้าไปใกล้หน้าเขา
"มากินข้าว!!"เธอบอก
'......'
"ได้ยินมั้ย มากินข้าว"แพรวาเขย่าตัวเขา
'......'
อย่ามางอลนะ ฉันง้อใครไม่เป็น!!!!
แพรวาเอนหลังไปทับบนตัวเขา
"กินข้าววววววว"
'......'
แพรวาตีแขนเขาอย่างเหลืออด
"ขุนพล!!!"
'.......'
เฮ๊ยยยยยย
แพรวาก้มลงไปใกล้ เธอกระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"พี่ขุนพล"
'......'
แพรวาจับเขาพลิกตัว แต่ขุนพลขืนไว้ เธอจึงทุบกล้ามแน่นอย่างยอมแพ้
แพรวาขึ้นมานอนสวมกอดเขาจากทางด้านหลังอย่างถือดี ใบหน้าซุกแผนหลังกว้าง แล้วหลับไป
ขุนพลยังนอนนิ่งท่าเดิม อยากจะปัดแขนเธอให้พ้นออกจากตัวเขาซะ คนมันไม่ได้สำนึกจริงหรอก ถึงหลับได้ลงคอ!!!
=br=
ผมชื่อทินกร เรียกผมว่าทินก็ได้ ผมรอน้องสาวคนสวยมา2วันแล้ว เธอจะมาจากกรุงเทพฯเพื่อมางานศพหม่อน เธอเป็นน้องข้างบ้านเราโตมาด้วยกัน เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก แต่พอเธอไปเรียนมหาลัยเราก็ห่างกัน ผมแอบสืบข่าวคราวเธอเป็นประจำ เธอไม่เคยมีแฟนเลย หรือเธอจะแอบรักผมอยู่เหมือนกัน!!
วันนี้เธอมาแล้ว....มากับใครคนหนึ่ง ผมเจ็บจี๊ดในใจ ถ้าผมกล้าพูดมันออกไป วันนี้คนข้างๆเธออาจเป็นผม
เธอสวยขึ้นกว่าแต่ก่อนมากดูเป็นสาวเมืองกรุง เหมือนเราไกลกันออกไปทุกที
"อ้ายทินนนน คิดถึงจังเลยค่ะ"แพรวาโผมากอดเขา เธอพูดคุยอย่างสนิทสนม ผมเห็นภาพยัยน้องแพรคนเก่าทับซ่อนแพรคนนี้อยู่
จะตัดใจได้อยู่แล้วเชียว!!!!
ไอ้หมอนั่น ผมเกลียดมัน!!! ผมทำทุกทางให้พวกเขาทะเลาะกัน แต่ผมมันคนเลวมือใหม่ เวลาก็น้อยเกินไป ผมต้องหาทางรวบรัดตัดตอน!!!
พรุ่งนี้เธอจะกลับแล้ว....
โชคดีจัง ตอนนี้เธออยู่คนเดียว นี้แหละโอกาสเหมาะ!!!
ผมยืนมองแก้วใส่น้ำมะตูมตรงหน้า ในมือผมมีซองใส่ผงยาสลบ!!ใจผมสั่น ทั้งกลัว ทั้งกังวน เอาวะ!! ไม่มีทางเลือกแล้ว
ผมเทมันลงไปทั้งซอง
เธอรับน้ำมะตูมไปดื่ม พร้อมหันมายิ้มซื่อๆให้ผม นาทีนั้นผมรู้เลยว่าผมไม่อาจทำร้ายเธอได้
อ้ายทินขอโทษษษษ!!! TT TT
ผมดึงแก้วน้ำในมือเธอมา
"อ้ายทินเอามาาาา อย่าแกล้งน้อง"
แพรวานึกว่าผมแกล้ง เธอจะเอาแก้วคืนให้ได้
'แก้วนี้มันไม่อร่อย เดี๋ยวอ้ายทำฮื้อใหม่เน้อ'ผมนึกหาข้ออ้างไม่ออก
"อ้ายทินเอาคืนมาาา"มือน้อยตามไคว่คว้า
บอกไม่ฟัง เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจซะเลยนิ ฮึ!!!
อึกๆๆๆ ตื้อนัก ยัดลงคอซะเลย
"โห!!!อ้ายทินใจร้าย ไม่รักอ้ายทินแล้ว!!"แพรวาทำทีตัดพ้อ
หัวผมหมุนติ้ว ยาสลบช้างหรือไงนะ
ผมฝืนทำตัวให้ปกติ
'ไปเอาใหม่ในตู้เย็นไป อ้ายจะนอนแล้ว ล็อคประตูฮื้อเน้อ'
ไม่ไหว ผมจะยืนไม่ไหวแล้ว สติสุดท้ายพาผมไปที่เก้าอี้หวาย
"อ้ายทิน บราๆๆๆๆ..........."เธอยังพูดอะไรต่อ ผมฟังไม่รู้ความแล้วตอนนี้ บอกให้กลับยังจะดื้ออีก!!!!..................
??????
=br=
ในตอนเช้า แพรวาลาแม่และญาติกับกรุงเทพฯโดยไร้เงาอ้ายทินมาส่ง
เป็นห่วงจัง!!
"แม่คะ แพรฝากไปดูอ้ายทินด้วยนะคะ"แพรวาห่วงเขา
'รู้แล้วๆ รีบไปเถอะ ไอ้หนุ่มมันคอยนานแล้ว'
ขุนพลลาทุกคนและขึ้นไปนั่งรอบนรถก่อนเธอจะตื่นซะอีก
'เล่ามาให้หมด'เขาบอกทันทีที่เธอก้าวขึ้นรถ
''เรื่อง?"เธอถาม
'ไปไหน กับใคร ที่ไหน ยังไง!!!'เขาถามเสียงดุ
เฮ๊ยยย แพรวาถอนใจ ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะ!!(แต่ก็เล่าอยู่ดี)
"ฉันไปบ้านพี่ทิน.."เธอบอก
'ไปทำไม!!' เขาถาม
"ไปเล่นเฉยๆ"แพรวาตอบ
'ไปทำอะไร!!!!!'เขาถามเสียงเข้ม
"ก็..ไม่มีอะไรนี่ ทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะ"แพรวาตกใจ
ขุนพลจำสายตาที่ทินมองแพรวาได้ เป็นแววตาที่แฝงไปด้วยความพิษวาท
"อย่ามาคิดอะไรแปลกๆนะ ฉันกับพี่ทินเราเป็นแค่พี่น้องกัน"เธอบอก
''ผมหึง!' ขุนพลตอบสั้นๆแต่คนฟังใจสั่น
แพรวาสะอึก รู้สึกหน้าร้อนผ่าว
?????
ที่บ้านขุนพล
พวกเขามาถึงช่วงบ่ายๆ รถแพรวายังจอดเสียอยู่หน้าบ้าน เธอจะโทรเรียกช่าง แต่เขาบอกจะซ่อมให้เอง
แพรวาเดินออกมาจากห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ เธอห่อตัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ ขุนพลนอนรออยู่บนเตียง
'มานี่สิ'เขาเรียก
"อะไร!"เเพรวาถามอายๆ
เขากวักนิ้วเรียกให้รีบๆมา
"อะไรของนาย"แพรวาพูดอายๆแต่ก็เดินไปนั่งลงข้างตัวเขา มือหนาโอบเอวบางไว้
'ผมยังไม่สบายใจ'เขาบอก
"???"เธอทำหน้างง
'ผมเชื่อที่คุณพูดนะ แต่...ว่าไรมั้ยถ้าผมจะขอดูหน่อย'เขาถาม
"?????"ไม่เข้าใจ พูดอะไรของเขา
"ว๊ายยยย!!!"แพรวาร้องเมื่อขุนพลจับตัวเธอพลิกมา
'ขอดูหน่อย!!'เขาจับขาเธอแยกออก
"นี่นาย!!! ไม่เชื่อใจฉันหรอ"เขาคงคิดว่าฉันกับพี่ทิน...ไอ้บ้านี่ แพรวาชักโกรธ
เธอถีบหน้าเขาเบาๆ ขุนพลหันมามองตาดุ
เขาจับขาดื้อๆของเธอดันมันจนชนหน้าอก
"ไอ้บ้าๆๆๆหยุดเดี๋ยวนี้นะ"เธอร้องโวยวาย
ขุนพลก้มลงไปมองเนื้อนูนอวบๆ เขาใช้นิ้วแหวกดูข้างใน
"ไอ้บ้าขุนพลลลล ปล่อยนะ!!!!"แพรวาดิ้น
ขุนพลแหย่นิ้วกลางเข้าไปอย่างไม่สนใจ ข้างในฟิตแน่น ดูเขาพอใจ
เขาเลียนิ้วกลางที่มีน้ำหวานของเธอเคลือบอยู่ อืมมม รสชาติดี....
"ดูเสร็จแล้วก็ปล่อยสิ!!!''เธอบอก
แพรวาทั้งอายทั้งโกรธ เกลียดนายที่สุดเลย!!!!
ชอบทำตามใจตัวเองอยู่เรื่อย ฮืออออ แพรวารู้สึกเสียใจ
ขุนพลสายตาหื่นมองสัดส่วนแพรวาใต้ผ้าขนหนู ภาพกลีบเนื้ออวบอ้วนไร้ขนของเธอยังติดตาเขาอยู่เลย
'ขอได้มั้ย'เขาถาม
"ไม่!!!!"เธอตอบในทันที
''ไม่ให้จะปล้ำนะ'เขาบอกเสียงนุ่ม
????
=br=
=br=
- ผู้เขียน
