EP.6 ปีศาจที่ไร้หัวใจ
2206 คำ
EP.6 Devil
Teachin part
เคยได้ยินที่เขาบอกกันว่า คนที่ชอบทำตัวร่าเริง เป็นตัวตลกของทุกๆคน เวลาที่เขาผิดหวังหรือเสียใจมักจะเจ็บหนักกว่าคนอื่นๆไหมครับ... .ผมก็ไม่เคยเชื่อ จนมันเกิดขึ้นกับน้องชายฝาแฝดของตัวเอง ... ทิวา....
โรคซึมเศร้าที่ติดตัวทิวามาตั้งแต่เด็กโดยไม่มีใครรู้ เริ่มจากที่เขาเกลียดการอยู่คนเดียว และกลัวการไม่ถูกรักมากที่สุด ...
ถ้าถามผมว่าใครคือคนที่ฆ่าทิวา ก็ ผู้หญิงคนนั้น กับผัวของมันนั่นแหละ
ทิวารู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่มันก็ไม่ยอมบอกกับผม (คงกลัวผมตามไปฆ่าละมั้ง ) ผมกำหมัดแน่นอย่างแค้นๆ
เธอควรจะชดใช้ให้ครอบครัวฉัน และไม่มีทางได้ไปเสวยสุขกับผู้ชายที่เธอรักนั้นได้หรอก แพท!!!
Pat(Elsa) part
ถ้าฉันขอร้อง...เขาจะฟังคำขอของฉันไหม?
ไม่มีใครกล้าคุย หรือสุงสิงกับฉันหลังจากที่เตชินเดินออกไป แน่นอนว่าพวกเขาคงกลัวว่าการสนิทกับฉัน อาจจะทำให้ชีวิตพวกเขาต้องเจอกับความลำบาก
" นี่ห้องของคุณค่ะ " ป้าคนนั้นเปิดห้องพักเล็กๆ ที่มีเพียงเตียงนอน และพัดลม ตู้เสื้อผ้า และ ห้องน้ำในตัวที่แคบๆ
ป้าแกก็เหลือบมองฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง
" อยู่ได้นะคะ " ป้าแกถามและมองไปรอบๆ
ฉันก็พยักหน้าตอบไป..ทั้งที่ในใจกลัวไม่ต่างจากคนอื่นๆ
"ขอบคุณนะคะ " ฉันตอบหน้านิ่งๆ และยกมือไหว้เธอ ก่อนจะเดินเข้าห้องไปเงียบๆ และปิดประตู
สภาพในห้องดูสะอาดสะอ้านดี คนเก่าเธอคงเป็นคนรักความสะอาด ฉันเหลือบมองไปที่ห้องน้ำ แต่ก็ไม่กล้าจะเดินเข้าไป
จากที่ฟังเสียงซุบซิบนินทาคือ เธอกรีดข้อมือตายในอ่างนั่น ส่วนสาเหตุนั้นฉันก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่
ไม่ใช่ว่าฉันไม่กลัว แต่ฉันมีทางเลือกด้วยเหรอ?
ก๊อกๆ หลังจากที่ป้าแกหายไปสักพักก็กลับมาอีกครั้ง
" ป้าแก้วเองนะ หนู " เสียงป้าคนเดิมดังขึ้นทำลายความเงียบในห้อง
" อยากอาบน้ำหน่อยไหม ? " ป้าแก้วยืนถือผ้าเช็ดตัวและชุดของเธอ ยื่นมาให้ฉัน
ฉันก็รับมันมานิ่งๆ และก้มหัวให้เธอ
" ไปอาบห้องของป้าก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวป้าให้คนมาช่วยกันขัดห้องน้ำให้หนูก่อนดีกว่า" ป้าแก้วยิ้มๆ
อย่างน้อยในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างแหละน่าแพท ป้าแก้วพาฉันเดินลัดเลาะไปรอบๆ บอกตามตรงว่าจำทางไม่ได้ทั้งหมด เพราะมันกว้าง และทางค่อนข้างจะงงๆ
ห้องของป้าแก้วอยู่ติดกับ บ้านหลังใหญ่ และห้องเธอกว้าง
" ตามสบายนะหนู เดี๋ยวป้าไปทำงานก่อน " ป้าแก้วยิ้มแย้มและ อนุญาตให้ฉันใช้ห้องน้ำในห้องของเธอได้อย่างสะดวกสบาย
หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมใจจะเดินกลับไปห้องพักสุดหลอนของตัวเอง แต่...ฉันไม่รู้ทางกลับนี่สิประเด็น!!!
" ขอโทษนะ ถ้าจะกลับไป ห้องพักคนงานต้องไปทางไหน " ฉันสะกิดเรียกคนงานหญิงคนหนึ่งที่กำลังจัดช่อดอกไม้ อยู่ เธอหันมาเล็กน้อย
" คนงานใหม่เหรอ??ช่วยฉันเอาดอกไม้ไปไว้ห้องนายแม่ก่อน แล้วเดี๋ยวจะบอกทางไป" แล้วเธอก็ยัดแจกันดอกไม้นั้นให้ฉัน
ฉันยังไม่ทันตอบรับหรือปฏิเสธ เธอก็เดินนำหน้าไปแล้วน่ะสิ....จนเราเดินเข้ามาในห้องที่เงียบสงบ กว้างใหญ่ และหรูหราห้องหนึ่ง
ฉันค่อยๆวางแจกันดอกไม้ที่ทั้งสวยและหอมไว้ตามคำบอกของ เธอคนที่พาฉันมา ฉันค่อยๆหันไปมองหญิงกลางคนที่นอนอยู่บนเตียง..
" คุณแม่~ " ฉันตกใจจนเกือบจะทำแจกันนั้นหล่น เสียงแจกันที่กระทบกับโต๊ะไม้ก็ปลุก แต่ร่างของท่านยังคงนอนหลับสนิท หายใจเข้าออกช้า และแผ่วเบา
" นี่เธอ เบาๆหน่อยสิ" เสียงพยาบาลที่กำลังเตรียมยาและเครื่องมือหันมาดุฉัน
ฉันอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหา..เธอ... ผู้หญิงคนนั้น
ท่านคือแม่ของทิวา และเตชิน เมื่อก่อนทิวามักจะพาฉันมาเจอแม่ของเขาเสมอ ท่านใจดี และเมตตาฉันเสมอ.... ฉันเดินเข้าไปยืนข้างๆเตียงของคุณแม่ ฉันนิ่งมองเธออยู่นาน ก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มคลุมตัวของท่านอย่างเบามือ
หมับ!!!
" ใครอนุญาตให้เธอเข้ามาในห้องนี้ " เตชินบีบข้อมือและดึงแขนฉันออกจากห้องของคุณแม่ทันที ทั้งพยาบาลและคนใช้ต่างมองกันอย่างตกใจ
ฉันพยายามจะแกะมือของเขาออกแต่เขาก็บีบรัดแน่น และฉุดกระชากให้เดินตามเขาไป
ปัง!!!! เสียงเตชินปิดประตูดังสนั่น..
"คุณแม่ท่านป่วยเหรอ เต..เออ เตชิน... "ฉันถามเพราะอยากรู้ และเป็นห่วงท่านจริงๆ
" ใช่ !!! แม่พยายามรั้งตัวไอ้ทิวา เพราะมันรักเธอจนบ้าคลั่ง คลั่งจนอยากจะตาย!!! " เตชินเดินเข้ามาหาฉันและตะคอกใส่หน้า ก่อนจะผลักฉันลงกับพื้นห้องนอนแข็งๆนั่น
ปัก!!!! ฉันพยายามเมมริมฝีปากไม่ให้ร้องออกมา ทั้งที่หลังกระแทกอย่างแรง
" แม่ของฉันยื้อรั้งตัวทิวา จนตกบันได และกลายเป็นอัมพาตทั้งตัว"เขาตะคอกใส่หน้าของฉัน มือก็ถอดเข็มขัดออก และดึงมือของฉันไปมัดทั้งสองข้าง
" จะทำอะไร " ถึงฉันจะไม่ค่อยพูด แต่ฉันก็พยายามดิ้นๆ อย่างสุดแรงแล้ว แต่เขาก็นั่งกดทับฉันเอาไว้ ตรงหน้าท้องฉันขยับแทบไม่ได้
"อยากรู้ไหมว่า การเป็นอัมพาตทั้งตัว มันทรมานยังไง "
เตชินรูดเนคไทด์แบรนด์ดังของเขา ขึ้นสุดปลาย มันรัดข้อมือของฉันจนซีดและค่อยๆชา
" เตชิน มันจะมากไปแล้วนะ " ฉันก็คนนะ มีความอดทนเหมือนกัน
" เธอโกรธได้แล้วเหรอแพท ?? " เตชินถามย้อนกลับมาอยากกวนๆ
" ปล่อย ! " ฉันพูดเสียงนิ่งๆ
" เวลาที่เธอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เวลาที่เธอเดินไม่ได้ เวลาที่พูดออกมาไม่ได้ มันจะทรมานแค่ไหน " เตชินลุกขึ้นจากตัวของฉัน ก่อนจะดึงขาทั้งสองขาของฉันไถลไปกับพื้นพรม สากๆในห้องของเขา
"นายมีสิทธิ์จะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่นายไม่มีสิทธิ์โยนความผิด ความแค้นทั้งหมดมาที่ฉัน "ฉันพูดหน้านิ่งๆและอธิบายไปหวังเพียงเขาจะเข้าใจ
" นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจให้ทิวาตาย " ฉันพูดออกไปเบาๆ
" ใช่ เธออาจจะคิดว่าเธอไม่ผิด แต่ฉันอยากให้เธอชดใช้ ฉันอยากเห็นเธอเจ็บปวดดูบ้าง " เตชินกระชากกางเกงเลตัวบางๆของฉันออก โดยที่ฉันเองก็ไม่สามารถจะขัดขื่นอะไรได้เลย
ฉันทำได้แต่ดิ้น เพื่อให้หลุดจากการมัดนั้น แต่มันก็เปล่าประโยชน์จริงๆ
" อย่าทำ " ฉันพูดขึ้นแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
เตชินจับขาทั้งสองขาฉีกออกสุดแรง และดึงตัวของฉันเข้าไปหาเขา ในช่วงที่เขากำลังจะถอดกางเกงตัวเองออก และใช้มือรูดท่อนเอ็นอวบนั้นขึ้นลงๆ ในระหว่างนั้น ฉันก็พลิกตัวและกระเสือกกระสนจะหนี ทั้งที่มือถูกมัดทั้งสองข้างแบบนั้น
เตชิน กระชากไหล่ของฉันจากด้านหลัง ก่อนจะกดหลังของฉัน ให้คว่ำหน้าลงกับพื้น และกระชากกางเกงในหลุดลงไปใต้เข่า...ฉันรีบหนีบขาไว้แน่นทันที
" อ้าขาสิวะ " เตชินจับขาของฉันให้แยกออกจากกัน ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามาในร่องสวาทของฉันอีกครั้ง และล้วงออกอย่างไม่ปราณี
" อื้อ " ฉันกัดปากร้องอย่างเจ็บปวด....เตชินกระแทกนิ้วเข้าออกๆ
" เตชิน " ฉันร้องอย่างเจ็บๆ ก่อนจะใช้แรงที่มี
ปัก ฉันใช้ขาถีบท้องเตชิน จากด้านหลัง จนเขาหงายหลังไป
" ชอบรุนแรงก็ไม่บอก ฉันจัดให้ได้มากกว่านี้อีก !! " เตชินลูบหน้าท้องก่อนจะแสยะยิ้มและเดินเข้ามากดแผ่นหลังของฉัน จนใบหน้าแนบไปกับพื้นพรมสากๆในห้อง ฉันรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงก็หนีไม่พ้น มือที่ถูกมัด และฉันคงไม่อาจจะต้านทานแรงของผู้ชายอย่างเขาได้ ฉันหลับตาลงอย่างยอมรับต่อชะตากรรม
สวบ!
เตชินกระแทกแก่นกายแข็งนั้นเข้ามาจากด้านหลัง และกดตัวของฉันลงติดพื้น ของเขาเข้ามาได้เพียงท่อนหัวบานๆเท่านั้น และของฉันมันคับแน่นจน รับความใหญ่โตของเขาไม่ได้ สิ่งนั้นทำให้ฉันเจ็บจนจุก..แทบเปล่งเสียงพูดไม่ออก
" ฮื่อ... " ฉันพยายามจะดิ้นๆ เพราะมันเจ็บจนแทบจะร้องไห้ เตชินดึงมันออกทันที และนิ่งไปชั่วขณะ
" เลือดซิงของเธอ สีสดดีนะ "เขาลูบท่อนเอ็นนั้นขึ้นลงๆ มันมีรอยเลือดติดอยู่จางๆ
" เธอทำให้ฉันชักอยากสนุกต่อแล้วละ "เขาบีบไหล่ของฉัน....
สวบ ! เตชินกระแทกเข้ามาอีกครั้ง แต่มันแรงกว่าครั้งแรก และทีเดียวมันเสียบเข้าช่องสวาทแบบมิดด้าม
" อะ ! " ฉันพยายามจะไม่ร้องแต่มันก็เจ็บ จนน้ำตาไหลออกมาทันที
ตับๆ.ตั่บๆๆๆ
เขาบีบไหล่ของฉัน เพื่อไม่ให้ตัวของฉันขยับไปตามแรงที่เขากระแทกถาโถมเข้าหาตัวฉัน
เตชินก้มหน้าลงมาไซร้ที่ต้นคอของฉัน ส่วนท่อนล่างก็กระแทกเข้าออก และซอยเข้าถี่ๆ
" อ่าๆซี้ด . อ่าส์.." เตชินครางออกมาลั่น และยังคงไม่สนใจว่าตรงนั้นมันแคบเกินกว่าจะรับ ความใหญ่โตของเขาได้
ฉันนอนคว่ำหน้าปล่อยให้เตชินทำในสิ่งเขาต้องการ
" เจ็บก็ร้องออกมาสิ แพท ฉันอยากได้ยินมัน !!! "
พั่บๆๆ.. เตชินกระแทกเข้ามาลึกจนมันทั้งจุก ทั้งแน่น ฉันอดทนอดกลั้น ไม่ร้องออกไปแม้แต่คำเดียว แม้ว่าน้ำตาจะไหลออกมาก็ตาม
" อะๆ อ่า !!!! นิ่งให้ได้ตลอดละกัน"เตชินพูดอย่างกระเส่าๆ ก่อนจะกระแทกเน้นๆ
ตับ ... ตับ... ตับ... และเข้าก็จับไหล่ของฉันให้พลิกตัวขึ้นมาแทนเพื่อ
"อัก!!! " เตชินยัดท่อนเอ็นที่ขยายใหญ่นั้นใส่ปากของฉันเพื่อปล่อยน้ำกามสกปรกนั่นออกมา
"กินให้หมด!!! " เตชินรูดแท่งร้อนนั้นใส่ปากก่อนจะดึงมันออก และบีบปากของฉันบังคับให้กลื่นน้ำกามนั้นลงไป
" แค่กๆๆ.. " ฉันสำลักน้ำกามนั้น จนแทบจะอ้วกออกมาจริงๆ ตาเริ่มพล่ามั่ว แต่เตชินยังคงใช้ท่อนเอ็นนั้นฟาดใบหน้าของฉัน เบาๆ
" ถ้าแค้นมากหนัก ก็ฆ่าฉันไปเลยก็ได้ "ฉันพูดไปแบบไร้ความรู้สึก
" ตายมันง่ายไป แพท " แล้วเตชินก็สอดมือเข้าใส่ในเสื้อของฉัน ก่อนจะถลกมันขึ้น ..
" สวยดีนะ ไว้ฉันเบื่อก็พลัดให้พวกคนงานได้ลองของดีๆแบบเธอดูบ้าง " เตชินพูดออกมาอย่างสะใจ เขาจับขาของฉันแยกออกอีกครั้ง
ฉันทำได้เพียงส่ายหน้า เพราะมันเจ็บจนร้าวไปหมด แขนที่ถูกมัดก็แทบไม่มีความรู้สึก
สวบ!!! ฉันรับรู้ได้ว่าเขากระแทกเข้ามาอีกครั้ง แต่สายตา และสติของฉันมันกลับดำมืดไปทันที...
ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เพราะความเจ็บปวดในส่วนนั้นปลุกให้ฉันต้องตื่นขึ้นมาเผชิญกับมัน....แต่ตอนนี้ฉันกลับนอนอยู่บนเตียงอันนุ่มและกว้าง ใหญ่
ฉันรู้สึกได้ว่ามือของฉันมันกลายเป็นอิสระแล้ว แม้ว่ามันจะมีรอยช้ำแดงห้อเลือดอยู่บ้าง
พับๆๆ
" อ้าๆ อ่ะๆ " เสียงครางของเตชินยังคงดังไปพร้อมๆกับเสียงเนื้อกระทบกันของเรา
ฉันค่อยๆลืมตามองเตชิน ที่เต็มไปด้วยเหงื่อ..
" อ่ะๆ " เตชินกระแทกเข้ามาถี่ๆ ก่อนจะ
" แพท เธอมันเลว แพท " เขาครางเสียงสั่น
" พอสักทีเถอะ " ฉันดันหน้าท้องแกร่งของเตชินเบาๆ
" อ่า!!!!!! " เตชินกระตุ้นเบาๆเมื่อเขาเสร็จ น้ำกามปล่อยเข้ามาในตัวของฉัน...ก่อนที่เขาจะดึงมันออกเมื่อน้ำขาวขุ่นหลั่งออกมาจนหมด
ไม่รู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ เพราะร่องรอยน้ำกามเลอะเทอะเต็มขาอ่อน และผ้าปูเตียงไปหมด
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะผละออกจากตัวของฉัน และล้มตัวลงนอนอย่างหอบเหนื่อยและหลับไป....
- ผู้เขียน
