บทที่ ๑๐ นางร้าย
เพียงออเอื้อมมือแตะมือที่กำพวงมาลัยของพีรวัสแล้วตบเบาๆ แทนคำบอกให้ใจเย็นลงหลังจากวินัยโทรมาบอกว่าพบรถนายเดชดวงที่สวนอาหารแห่งหนึ่ง สถานที่ซึ่งวินัยบอกก็คือร้านเดิมเมื่อวันก่อนที่พีรดาไปแล้วเมามายไม่ได้สติ วันนั้นโชคดีที่หล่อนเห็นเสียก่อนจึงรับพีรดากลับมาเอง แต่วันนี้วินัยบอกว่านายเดชดวงพาพีรดาขึ้นรถและออกไปจากสวนอาหารแล้วและวินัยกำลังขับรถตาม สภาพพีรดาที่วินัยบอกไม่ต่างจากวันนั้นเลยคือเมาไม่ได้สติจนนายเดชดวงต้องประคองมาขึ้นรถ และแน่นอนมันคงไม่พาไปส่งที่ร้านซึ่งพีรดาจอดรถไว้แน่นอน
“บางทีเขาอาจพาพี่รดามาส่งถึงบ้านก็ได้ค่ะ” เพียงออพูดปลอบใจแม้รู้อยู่ว่าไม่มีทางเป็นเช่นนั้นแน่นอน
“ตลก พูดยังกะไม่รู้ว่ามันเป็นใคร” เขาคิดว่าเพียงออคงหาคำตอบได้แล้วว่าทำไมป้าสุภาจึงห้ามพีรดายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวนั้น
“บางทีอาจมีลูกไม้ตกไกลต้นนะคะ”
“เอ๊ะ! ยายหมาเน่า เข้าข้างพวกมันทำไม” เขาหันมา
