หลังจากพบตำรวจและดูช่างเข้ามาตรวจสอบและซ่อมแซมร้านซึ่งเสียหายไม่มากและอยู่ในความรับผิดชอบของบริษัทประกันภัยจึงซ่อมแซมไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมเปิดให้บริการตามปกติ ซึ่งพีรวัสกำชับพนักงานในร้านห้ามให้เรื่องนี้รู้ถึงหูสุภาเด็ดขาด
“อยู่ที่นี่ก่อนนะ ฉันไปทำธุระแป๊บนึง” เขาบอกเพียงออ
“ไปไหนคะ เที่ยงแล้วไม่กินข้าวก่อนหรือ”
“ไม่ละ เธอกินไปก่อนเลย ให้เด็กไปสั่งร้านนั้นมาก็ได้พี่รดาเป็นลูกค้าประจำ” เขาบอกแล้วตั้งใจหยิบเงินให้แต่เพียงออจับมือเขาไว้
“อยากไปด้วย” หล่อนทำเสียงออดอ้อนพร้อมดวงตาแวววาว แต่พีรวัสไม่ได้คล้อยตามตีหลังมือจนต้องชักกลับ เขาหยิบธนบัตรสีเทาส่งให้
“เลี้ยงข้าวเด็กด้วย แล้วนั่งๆ นอนๆ รอ เดี๋ยวมารับ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขับรถพี่รดากลับไปก่อนก็ได้” เพียงออพูดหน้างออยากให้เขาง้อ แต่พีรวัสไม่รับมุก เขกศีรษะเบาๆ แล้วพูดกลั้วหัวเราะ
“ทำงานนะยายหมาเน่า ฉันไปธุระไม่ได้ไปเที่ยวหรือไปหาส
