“อเล็กซ์!? คุณเป็นยังไงบ้าง! มีใครมาลอบฆ่าคุณอีกหรือเปล่า!”
บึ้ม!! บึ้ม!! บึ้ม!!
เพล้ง!!!
“กรี๊ดดด!!!”
ณัชรินทร์ร้องระงมเมื่อเสียงระเบิดดังขึ้นติดๆ กัน คราวนี้แชนเดอร์เลียร์ที่แขวนไว้ตรงเพดานชั้นสอง มันแกว่งไปมาอยู่หลายรอบ ก่อนจะหล่นลงไปยังโถงชั้นล่าง แตกกระจายไม่มีชิ้นดี มือแกร่งกดหัวเธอเข้าหาอกเอา เธอกอดเขาแน่น รู้สึกมึนหัว เหมือนว่ากำลังเกิดแผ่นดินไหว ก็อาจจะใช่แหละ แรงระเบิดขนาดนั้นคงทำให้อะไรๆ แตกหักเสียหาย ที่นี่เป็นเกาะ ไม่ใช่พื้นดินทั่วไป แรงสั่นสะเทือนก็อาจจะสร้างความเสียหายได้มากกว่าที่เธอคิด
บึ้ม!! บึ้ม!!
เสียงระเบิดยังดังอย่างต่อเนื่อง เธอเงยหน้ามองคนที่กอดเธอแน่น ทำไมเขาไม่พูดอะไรเลย
“อเล็...อื้อออ....” เรียกอเล็กเซย์ยังไม่ทันจบ ปากคมๆ ของเขาก็ฉกวูบลงมา ปลายลิ้นร้อนๆ ตวัดไล้ในโพรงปากเธอ เขาจูบเอา...จูบเอา! จูบแบบไม่แคร์แรงระเบิดใดๆ ไม่แคร์โคมโฟที่กำลังหล่นแตกที่ทางเดิน
