“ลืมแล้วหรือไง เราสัญญายังไง ฉันเองที่แต่งงานลงไปเพราะฉันไม่ได้รักคุณ แต่ฉันมีคนรักอยู่แล้ว”
ธาริดายอมพูดแบบนี้ในวันเข้าหอ เพื่อที่จะให้เขาเจ็บใจ และเลิกสนใจกับหล่อน นายมนต์กัดฟันกัดปากตัวเองอย่างข่มใจ นึกคิดว่า เธอใจร้ายกับเขาอย่างมาก แต่คนอย่างนายมนต์หรือจะยอม
แต่ในที่สุดธาริดาก็แกะชุดที่หนักและหนานั้นออกจนได้ด้วยมือของหล่อนเองที่พยายามที่สุด นายนมนต์ยืนมองดูหล่อนแกะชุดด้วยตัวเองพร้อมกับลอบยิ้มแถมหมั่นไส้ เขาแกล้ง
กระแซะตัวเองเข้ามาทำท่าทีเหมือนจะล้มเลยคว้าหมับเข้ากับตัวหล่อนไว้ ธาริดาตกใจ
“นี่ทำอะไรของคุณ”
“ก็ผมเดินไม่ดี สะดุด ก็เลยคว้าตัวคุณเอาไว้ก่อน” เขากอดหล่อนเต็มแรง จนแทบจะทำให้ธาริดาล้มกลิ้งไปด้วย เธอเองก็ตกใจ คาดเดาไม่ถูกว่าเขาแกล้งหรือเหตุเป็นจริง
“งั้น พอ เอามืออกจากตัวฉันเลยค่ะ” หล่อนสั่งอีก มือที่คว้าหมับจับตัวหล่อนเอาไว้เลยยอมผละออก ธาริดาเริ่มคิด และเธอคงจะนอนหลับย
