เสียงทุ้มห้าวของใครบางคนตะโกนเข้ามาจากด้านหลังรวมถึงเสียงฝีเท้าหลายคนกำลังวิ่งตรงเข้ามา ทำให้ใบชารู้สึกคลายความกังวลลงได้บางอย่างมีความหวัง ที่จะหลุดพ้นจากน้ำมือคนโฉด
“มึงปล่อยอีนี่เร็ว!..นั่นมันเพื่อนคุณเทวินกูยังไม่อยากตาย! “ชายหนุ่มด้านซ้ายกล่าวเสียงร้อนรนพร้อมกับปล่อยข้อมือเล็กของเธอทันทีรวมถึงชายหนุ่มฝั่งขวา ก่อนจะรีบขึ้นรถไปทันที สีหน้าท่าทางพวกเขาแลดูหวาดกลัวกับกลุ่มชายชุดดำที่วิ่งเข้ามาใกล้ถึง
“พวกมึงรีบตามรถคันนั้นไป!”
“ครับนาย”
“คุณเป็นยังไงบ้าง? “กรเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำ เมื่อเห็นเนื้อตัวของเธอสั่นเทาอย่างหนัก มิหนำช้ำใบหน้างามยังเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
“ไม่ค่ะ..ขอบคุณมากนะคะ “ฝ่ามือน้อย ๆ ยกขึ้นทาบอก ตะลึงพรึงเพริดถาโถมจิตใจไม่หยุด ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดคาบน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลลวก ๆ ขณะเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มเสียงสั่น และ เธอก็จำได้เขาคือเพื่อนของประธานหนุ่ม
“คุณพักอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมไ
