เว่ยหยางหมิงรู้ทันทีว่าสกุลหวังถูกปลดด้วยเรื่องอันใด ยังมีสกุลจูของท่านแม่ยายที่ตอนนี้ถูกเนรเทศไปชายแดนกับซ่งฮั่นเหลียงพ่อตาของเขาแล้ว เว่ยหยางหมิงเห็นพระพักตร์ฮ่องเต้ก็ไม่กล้าถามต่อ ที่สำคัญคนที่เดินเข้ามาเป็นเสด็จปู่อีกด้วย มารดาถูกส่งเข้าตำหนักเย็นแล้ว ท่านตาและขุนนางหลายคนต้องโทษประหาร เดิมทีจะถูกประหารทั้งตระกูลแต่เสด็จอาขอไว้ไม่อยากฆ่าอีกหลายชีวิตที่ไม่รู้เรื่อง จึงนำไปปล่อยที่เกาะซีไห่ทางใต้ของแคว้น เป็นเกาะร้างที่ไร้ผู้คนอาศัย ไร้ที่หลบแดดหลบฝน กว่าแปดร้อยชีวิตต้องลงเรือพรุ่งนี้ทั้งหมด
เมื่อกลับถึงตำหนักเขาก็เรียกซ่งซยาอวิ๋นมาหาก่อนจะเอ่ยกับนาง
"บ้านท่านตาเจ้าต้องลงเรือพรุ่งนี้แล้วสินะ"
"ไปไหนเพคะ องค์ชายเหตุใดถึงต้องเดินทางกัน"
"หึ..ข้ารู้มาเรื่องหนึ่ง คืนวันเกิดเจ้าหกคุณหนูใหญ่พี่สาวเจ้าถูกสาวใช้ของเจ้าพาไปที่ห้องพักเสด็จอา ซ่งซยาอวิ๋นเจ้าก็รู้ว่าข้าพึงใจต่องนาง แต่เจ้ากลับ
