บทนำ
884 คำ
“ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนน้ำนะคะ น้ำจะไม่ลืมหนึ่งคืนที่เราพบกัน ลาก่อนค่ะ”
หากโชคชะตามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน
ตอนที่1
ท่วงทำนองดนตรีสากลคลอเบาๆ ที่มุมของบาร์มีร่างบางนั่งอยู่ หญิงสาวสวมชุดแซกคว้านถึงสะโพกอวดแผ่นหลังขาวเนียนแสงไฟสลัวยิ่งทำให้ร่างอ้อนแอ้น่ามอง น้ำค้างยกบลูมาการิต้าขึ้นจิบ แสงไฟจากบาร์ทำให้ค็อกเทลสีฟ้าเปร่งประกาย ความหวานละมุนแทรกซึมจากลิ้นสู่ลำคอระหง ค็อกเทลสีสวยรสหวานแต่ทำให้คนมอมเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ซ่อนอยู่
น้ำค้างเลือกที่จะมานั่งดื่มคนเดียวที่คลับแห่งนี้ เพราะเป็นคลับหรูกลางใจเมือง คนที่เข้ามาได้ล้วนต้องเปิดแมมเบอร์ราคาแพง น้ำค้างจึงมั่นใจว่าปลอดภัยหากต้องมานั่งดื่มคนเดียวก็ไม่มีอันตราย เนื่องจากต้องเปิดแมมเบอร์ราคาแพงแล้วเหล้าที่นี่ก็แพงมากๆ ด้วย ทำให้คนที่เขามาดื่มเรียกว่าคัดแล้ว โต๊ะแต่ละตัวก็อยู่ห่างกันมีความเป็นส่วนตัวพอสมควร
“หึหึ” พอคิดถึงตรงนี้ ร่างบางก็หัวเราะคิกคักออกมาคนเดียว แม้จะมั่นใจว่าปลอดภัยแต่เธอก็ดื่มในลิมิตทที่ร่างกายรับไหวและระวังตัวเองอยู่เสมอ คลับแห่งนี้เคยทำเธอเจอเรื่องราวแปลกๆ มาแล้ว ปีที่แล้วช่วงน่าจะเดียวกันกับวันนี้ เธอก็นั่งที่บาร์ที่เดียวกับวันนั้น
“คุณครับ”
เสียงเรียกจากด้านหลังน้ำค้างจึงเอี้ยวใบหน้ากลับไปมองเล็กน้อย
“เรียกฉันหรือเปล่าค่ะ” นิ้วเรียวยาวจิ้มเข้าหาตนเอง เธอดื่มไป3แก้วแล้ว เริ่มเมานิดๆ จึงไม่แน่ใจว่าหูแว่วหรือเปล่า
“ครับ เจ้านายผมอยากเชิญให้คุณไปดื่มด้วย ห้องวีไอพีด้านบน” ชายในชุดสูทชี้ไปยังชั้นสอง บอกตำแหน่งห้องที่เจ้านายของตนอยู่
น้ำค้างมองตามมือนั้นไป ชั้นสองน่าจะเป็นห้องส่วนตัว ทิศทางที่ชายในชุดสูทชี้ไป มีเงารางๆ ยืนอยู่ข้างกระจก มองจากตรงนี้ดูไม่ออกเลยว่าคนที่อยู่หลังกระจกบานนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร แต่เท่าที่พิจารณาจากเงาก็ถึงว่าเป็นผู้ชายที่รูปร่างดีมาก สูงใหญ่กำยำล่ำสัน
“ชวนฉันขึ้นไปข้างบนเหรอค่ะ”
“ใช่ครับ เจ้านายผมสนใจคุณ”
“ได้สิค่ะ ฉันอยากมีเพื่อนดื่มเหมือนกัน แต่ฉันขอตัวไปเติมหน้าในห้องน้ำก่อนได้ไหมค่ะ”
“ได้ครับ ห้องวีไอพี 1 เจ้านายผมรออยู่ห้องนั้น” ชายในชุดสูทยิ้มกว้าง งานที่นายสั่งสำเร็จไปอีกงาน
น้ำค้างหยิบกระเป๋าสะพายก่อนจะเปิดกระเป๋าเงินจ่ายค่าเหล้า แต่ชายในชุดสูทก็ห้ามเธอไว้ เขาจะจัดการเอง น้ำค้างก็ไม่ปฏิเสธ เพียงส่งยิ้มบางและเอ่ยขอบคุณ ร่างบางสะพายกระเป๋าขึ้นพาดไหล่แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
เธอเข้าห้องน้ำแล้วทิ้งระยะเวลาซักพักผ่อนก่อนจะชะโงกหัวโผล่ออกมาดูลาดราว เมื่อเห็นไม่มีใครก็สาวเท้าวิ่งแผ่นแนบออกมาจากคลับ โชคดีที่คลับแห่งนี้ห้องน้ำอยู่ใกล้ประตูทางเข้าออก มีลูกน้องใช้งานก็ต้องมีเงินพอสมควร หากเธอปฏิเสธเขาอาจจะไม่สนใจและปล่อยผ่าน แต่ถ้าไม่ชอบการปฏิเสธแล้วละก่อนเธอคงมีเรื่องราวยุ่งอยากตามมา จึงเลือกการหนีเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพราะเธอก็ไม่ได้อยู่ในประเทศไทยอยู่แล้ว โอกาสที่จะเจออีกหนแทบไม่มี
มีอย่างที่ไหนสนใจผู้หญิงแต่ดันส่งลูกน้องมาขวนไปดื่มด้วย ไม่ต่างอะไรจากจีบสาวแล้วให้เพื่อวขอเบอร์ให้เลย ซึ่งน้ำค้างไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น ชอบก็ต้องจีบเองดิว่ะ
“ฮ่าๆ” คิดถึงเรื่องราวเมื่อปีที่แล้วก็อดขำตัวเองไม่ได้ดูจากการแต่งตัวลูกน้องยังสวมสูทราคาแพง เจ้านายคงจะมีฐานะเป็นไฮโซคนหนึ่งของเมืองไทยก็ได้ ถ้าเธอไม่หนีกลับวันนั้น ไม่แน่เธออาจได้เปิดประสบการณ์ใหม่ระดับพรีเมียมไปแล้ว น้ำค้างยกแก้วค็อกเทลขึ้นจิบอีกครั้ง รสหวานมอมเมาช่วยให้เธอลืมเรื่องราวความทุกข์ภายในใจ ร่างบางหมุนเก้าอี้ปรับองศาเล็กน้อย มองดูผู้คนที่โยกย้ายร่างกายเบาๆตามจังหวะเสียงเพลง เธอมาดื่มที่คลับเพราะมันทำให้เธอไม่รู้สึกเหงา ทำให้เธอลืมความทุกข์ได้บ้าง
น้ำค้างมาที่คลับแห่งนี้ปีล่ะครั้ง มาแค่ช่วงที่เดินทางกลับมาเยี่ยมหลุมศพของพ่อและพี่สาว อาทิตย์หน้าเธอก็กลับประเทศจีนกลับไปอยู่บ้านที่ครั้งหนึ่งมีแม่คอยเธออยู่ แต่ตอนนี้แม่ก็จากเธอไปอีกคน เธอไม่มีใครให้กลับไปหาอีกแล้ว เธอตัวคนเดียวอยู่เพียงลำพังบนโลกกว้างใหญ่ ผู้คนมากมายไม่อาจเติมเต็มหัวใจที่โดดเดี่ยวของเธอได้เลย
ฝากกดเข้าชั้นและกดหัวใจเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
