ตอนที่20
ภูรินทร์นั่งเงียบๆ คนเดียวอย่างใช้ความคิดร่างหนาตรึกตรองความรู้สึกตามที่เพื่อบอก หากเป็นผู้หญิงคนอื่นทำแบบนี้กับเขา คนอย่างเขาคงไม่แม้แต่จะชายตามอง
ภูรินทร์ยอมรับปากในตอนแรกที่พบเธอนั่งที่อยู่ที่บาร์คนเดียวครั้งแรกนั้น เขามองตามเธอไม่ให้คาดสายตา ถูกใจในรูปร่างทรวดทรง คิดเพียงแต่ว่าต้องได้เธอมาไว้ใต้ร่าง
แต่หลังจากได้เธอมาแล้วเขากลับยิ่งอยากได้เธอซ้ำๆ อย่างไม่รู้เบื่อ วันที่เธอหายไปเขาคะนองในอำนาจของตน คิดว่ายังไงก็หาเธอพบ แต่แล้วก็ผิดหวังอยู่ซ้ำๆ ความรู้สึกปวดร้าวที่มีภายในใจเขาโยนความผิดในให้เธอ โทษว่าเป็นเพราะเธอ เขาถึงต้องรู้สึกแบบนี้ คิดแต่ว่าหากหาเธอพบแล้ว ได้เธอกลับมาสมใจความรู้สึกเหล่านั้นจะหายไป
แต่……ไม่เลย ยิ่งนอนกอดกับทุกคืน เขายิ่งไม่ได้ห่างเธอ หากไม่มีโปรเจคใหญ่ที่กำลังดำเนินการอยู่ เขาคงไม่ทิ้งเธอไว้กับกรณภูมิแบบนั้นหรอก
เขาไม่ได้ชอบเธอ
เสียงเรียกเข้าด้วยทำนองคุ
