ตอนที่6

1636 คำ

ตอนที่6 ร่างแกร่งขยับเขยื้อนมือหนาพยายามควานหาร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดแต่กลับพบเพียงหมอนข้างใบโต ภูรินทร์ปรือตาขึ้นดูเพื่อความแน่ใจ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆห้อง ประตูห้องน้ำเปิดอยู่แสดงว่าไม่มีคนอยู่ข้างใน หมอนใบใหญ่ถูกเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี “น้ำค้าง! สองครั้งแล้วนะ เธอหนีฉันสองครั้งแล้ว!” ภูรินทร์ตวาดลั่นเมื่อในใจว่าน้ำค้างเธอคงไม่อยู่ในห้องเขาแล้ว จึงต่อสายหาลูกน้องคนสนิท “กร ไปสิบมาสิว่าผู้หญิงที่ฉันว่ามาเมื่อคืนออกไปตอนไหน” กรอกเสียงห้วนจัดใส่โทรศัพท์เครื่องหรู ‘ครับนาย’ กรณภูมิ งัวเงียตื่นมารับสายเจ้านาย เมื่อคืนเขาขับรถตามเจ้านายส่งที่พัก เมื่อแน่ใจแล้วเจ้าตายเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับห้องพักของตนเอง เขาพักตึกเดียวกับเจ้านาย คอนโดหรูระดับ Super Luxury Class แต่อยู่ชั้นล่างลงราคาถูกกว่าห้องเจ้านายมากนักแต่สำหรับคนฐานะแบบเขาก็ยังถือว่าเกินเอื้อม แต่เพร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม