ปฐมบท
1078 คำ
- สู่จุดเริ่มต้น
ณ ดาวดวงหนึ่งแห่งจักรวาลไกลโพ้น ยานฟีนิกซ์ลอยตัวนอกชั้นบรรยากาศ
“เฮ้ย ลักซ์ถึงบ้านแล้ว” เสียงตะโกนทำให้คนที่กำลังฝึกร่างกายอยู่ในห้องฝึกหยุดมือ วางอุปกรณ์ หยิบผ้าซับเหงื่อเดินออกมา ท่อนบนเปลือยเปล่าฉ่ำไปด้วยเหงื่อมันวาว
คริสตินคนสนิทเหลือบมองชายหนุ่มที่กำลังสวมเสื้อและเดินมายังแผงควบคุมยาน
“นั่นอะไร” ลักซ์มองจุดเล็กๆ สีแดงบนจอหลายจุดอย่างรู้สึกประหลาดใจ ตาขวาเขม่นสองที
“นี่มัน...” คริสตินเพิ่งสังเกตเห็นเช่นกัน ก่อนหน้านี้มีเพียงจุดนำทางตามพิกัดที่ตั้งเอาไว้เท่านั้น ยังไม่ทันที่คริสตินจะคาดเดาจบเสียงสัญญาณเตือนภัยของยานก็ดังขึ้น
“เวรเอ๊ย!” ลักซ์สบถ สาวเท้าไปหยิบชุดเกราะมาสวมอย่างไว
“นี่เราโดนโจมตีเหรอ” คริสตินยังไม่อยากเชื่อ พยายามส่งสัญญาณกลับไปยังศูนย์บัญชาการของมาเทอเรีย ให้ทางนั้นหยุดการจู่โจม
“ทำอะไรน่ะคริส” ลักซ์คว้ามือคริสตินที่กำลังรัวอยู่บนแผงควบคุม
“ก็จะบอกให้ทางนั้นหยุดโจมตีน่ะสิ”
“โง่เหรอ รีบเอายานหนีก่อนดีกว่า”
“หนีเหรอ” คริสตินงุนงง
“มีบางอย่างไม่ปกติ” ลักซ์เอ่ยสั้นๆ คริสตินทำท่าจะแย้งแต่เพราะสายตาจริงจังของลักซ์ทำให้คริสตินเก็บงำคำพูดเอาไว้ในใจ รีบป้อนคำสั่งยานเพื่อหลบหนีตามที่ลักซ์ต้องการ
ทว่า... ยานไม่ทำงาน จังหวะเดียวกันนั้น ด้านนอกก็มีหุ่นรบแร็คนาร์หลายสิบตัวพุ่งขึ้นมาล้อมรอบยานเอาไว้
“ไม่จริง! ยานไม่ยอมทำตามคำสั่ง” คริสตินเห็นแล้วว่าถูกล้อม เขาผวาจากเก้าอี้บนแผงควบคุม ท่าทางกระสับกระส่าย
ลักซ์ที่กำลังเฝ้าสังเกตแร็คนาร์จากจอภาพด้านบนเหลือบมองท่าทางสิ้นหวังของคริสตินกับแผงควบคุมสลับกัน ก่อนจะปรี่เข้ามาดูที่แผงควบคุม
“มีอะไร…”
ฉึก!
“คริสติน!”
ลักซ์ยังไม่ทันดูว่าแผงควบคุมขัดข้องตรงไหน คริสตินก็เล่นทีเผลอฟันอาวุธลงมาที่ลักซ์ หมายจะตัดคออีกฝ่ายให้ขาดในคราวเดียว แต่ลักซ์เห็นเงาสะท้อนบนจอจึงเคลื่อนตัวหลบอย่างเส้นยาแดงผ่าแปด
ดาบคมกริบที่สร้างมาจากหัวใจดาวเคราะห์ผ่าวงจรควบคุมยานออกเป็นสองส่วน แม้แต่พื้นยานที่แข็งในระดับที่อุกกาบาตพุ่งชนยังไม่เป็นอะไรก็เกิดรอยฟันลึกหนึ่งนิ้ว
ลักซ์กระโจนถอยหลังเพื่อตั้งหลัก มองคนสนิทของตนด้วยท่าทีสับสน
“ยังอุตส่าห์หลบได้นะลักซ์ แกนี่มันตายยากจริงๆ” สายตาคริสตินเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม
ตู้ม!
ยานถูกโจมตีจากภายนอก เสียงระเบิดดังกึกก้อง แรงสั่นสะเทือนทำให้เสียความมั่นคงในการทรงตัว คริสตินอาศัยจังหวะนี้หันคมดาบใส่ลักซ์
กึก
ลักซ์ชักกระบองขึ้นมาป้องกันดาบของคริสตินอย่างทันท่วงที พร้อมกับโจมตีสวนกลับด้วยกระบองในมืออีกข้าง
คริสตินถอยหลบ แทงดาบกลับไปเพื่อไม่ให้ลักซ์มีเวลาตั้งตัวแต่ลักซ์ก็หลบได้ ขณะที่ทั้งสองแลกอาวุธกันไปมา คนหนึ่งจ้องเอาชีวิต อีกคนแค่ป้องกันตัว แร็คนาร์ก็ระดมยิงไม่หยุด ต่อให้เป็นยานหุ้มเกราะระดับจักรพรรดิ ถ้าโดนจู่โจมในระยะประชิดรอบด้านขนาดนี้ก็ทนได้ไม่นาน เมื่อระบบรอบตัวยานถูกทำลาย พลังงานสำรองก็ถูกดึงมาใช้เพื่อซ่อมแซม เมื่อไหร่ที่พลังงานหมด ยานสุดแกร่งก็ไม่ต่างอะไรจากกระป๋องเหล็กธรรมดา
“พวกนั้นคิดจะทำลายยาน ถ้าไม่รีบหนี แม้แต่แกก็ไม่รอด” ลักซ์ตะโกนแข่งกับเสียงระเบิดที่ดังไม่หยุดขณะหลบหลีกคมดาบของคริสติน
“งั้นก็กอดคอกันตายเถอะ องค์ชาย” คริสตินหัวเราะบ้าคลั่งออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยความกระหายฆ่า
“คริสตินแก!” ลักซ์นัยน์ตาลุกวาว “เสียสติไปแล้วหรือไง”
ตู้ม!!!
‘คำเตือน ยานเสียหายแปดสิบเปอร์เซ็นต์
คำเตือน พลังงานสำรองถูกนำมาใช้ด้วยความเร็วมหาศาล โปรดระงับคำสั่งซ่อมแซมยาน หรือเติมพลังงานโดยด่วน
คำเตือน พลังงานสำรองใกล้จะหมด กรุณาลงจอด
คำเตือน พลังงาน…
เสียงเตือนหายไปพร้อมกับพลังงานหยดสุดท้าย ระบบตายสมบูรณ์ภายในยานมืดสนิท แต่แสงวิบวับจากกระสุนที่สาดใส่กับไฟระเบิดลุกโหมทั่วทั้งยาน
มีเพียงใจกลางยานเท่านั้นที่ยังคงไม่ถูกทำลาย แต่ไม่นานประตูที่เชื่อมกับห้องต่างๆ คงต้านแรงโจมตีไม่ไหว
ตั้งแต่กระสุนนัดแรกที่แร็คนาร์ยิงมาจนยานกลายเป็นลูกไฟกลางอวกาศกินเวลาแค่สามนาทีเท่านั้น
ทว่าชายสองคนบนยานยังหันอาวุธห้ำหั่นกันไม่เลิกรา ต่อให้รู้ว่าหายนะคืบคลานเข้ามาใกล้แล้วก็ตาม
“คริสติน ฉันคิดมาตลอดว่าเราเป็นเพื่อนกัน”
ลักซ์เอ่ยด้วยเสียงที่ผิดหวัง ตามเนื้อตัวมีแผลถลอกและแผลลึกอีกหลายจุด แม้เขาจะมีความสามารถในการต่อสู้ที่พอตัว แต่คริสตินซึ่งเป็นถึงองครักษ์ก็มีฝีมือไม่ได้ด้อยไปกว่าลักซ์
เมื่อสู้กันแบบเอาเป็นเอาตาย เป็นลักซ์ที่เสียเปรียบ
“มิบังอาจเป็นเพื่อนกับองค์ชาย”
ว่าแล้วคริสตินก็ยิ้มเหี้ยม ปักดาบลงพื้นใกล้เท้า ทำให้ประตูยานด้านล่างหลุดออก ก่อนจะทิ้งตัวลงจากยานอย่างผู้ชนะ “ลาก่อน”
“คริสติน!”
แววตาลักซ์วาวโรจน์เมื่อคริสตินหนีไปต่อหน้าต่อตา เท่ากับว่าที่สู้กันนั่นเป็นเพียงการถ่วงเวลา ลักซ์กัดฟันกรอดที่เสียท่าให้กับคริสตินถึงสองครั้งติดต่อกัน มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปแล้ว
ลักซ์ยิ้มหยันตัวเอง ในช่วงนาทีสุดท้ายของชีวิตเขานึกถึงสมบัติที่ย่าให้มา ลักซ์ลูบคลำแหวนเงินเกลี้ยงที่นิ้วกลางข้างขวา
“ท่านย่า...”
ไฟระเบิดสะท้อนอยู่ในแววตาของลักซ์ เสียงกึกก้องราวกับปีศาจร้ายคำรามจนแก้วหูแทบฉีก ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบ
ตู้ม! เสียงระเบิดครั้งสุดท้ายดังกึกก้องกัมปนาท แม้แต่ร่างของคริสตินออกห่างยานแล้วก็ยังโดนแรงระเบิดกระแทกจนกระอักเลือด
ยานฟินิกซ์ถูกทำลายไม่เหลือซากพร้อมกับองค์ชายลำดับที่แปดหายสาบสูญ
- ผู้เขียน
