เพียะ! แพรไหมตีไปที่ต้นแขนของพายุอย่างแรง
"โอ๊ย! อะไรของคุณเนี่ยเดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก อยากทำน้องให้ใยไหมเหรอ ป่ะไปห้องของคุณกัน" พายุพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง เขาชอบจังเวลาที่ได้แกล้งเธอ
"บ้า! ในสมองคิดได้แต่เรื่องอกุศล พรุ่งนี้ฉันจะเปลี่ยนรหัสห้อง อย่าหวังว่าจะได้มันไปอีก" แพรไหมพูดออกมาราวกับเธอเป็นผู้ชนะ
"เชิญเปลี่ยนไปเลยครับ ต่อให้คุณเปลี่ยนอีกสักร้อยรอบ ผมก็เข้ามาได้อยู่ดี นี่ครับผู้บงการอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของผม"
จุ๊บ! พายุไม่พูดเปล่าแต่เขาได้จุ๊บลงไปที่แก้มใสของลูกสาว พร้อมกับยักคิ้วให้กับแพรไหม จากนั้นชายหนุ่มก็ล้มตัวลงนอนๆ พร้อมกับเอามือโอบกอดที่ร่างเล็กของลูกสาวเอาไว้อย่างรักและห่วงใยที่สุดดั่งดวงใจ
แพรไหมมองค้อนเขาออกไปด้วยส
