ท่านป้าข้างบ้านเดินเข้ามากุมมือหญิงสาวและตบหลังมือของนาง
“ฟางเอ๋อร์ เจ้าไปกับคุณชายท่านนี้เถอะ ในเมื่อท่านพ่อของเจ้าได้เลือกเขาไว้เป็นบุตรเขยแล้วก็นับว่าเหลือทางรอดไว้ให้เจ้าแล้ว ยังดีกว่าไปอยู่ที่เรือนสกุลสั่วนะ”
เวยฟางมองหน้าบุรุษทั้งหมดที่ยืนอยู่ตรงหน้า จริงอย่างที่ท่านป้าไฉบอก หากให้นางเลือกในยามนี้ แม้คุณชายเหมาจะเป็นชายแปลกหน้าที่เพิ่งเห็นกันวันแรก แต่นางรู้สึกว่าเขาน่าจะมีสิ่งที่ทำให้ท่านพ่อจอมปลอมของนางมั่นใจ จึงได้ฝากฝังนางเอาไว้กับเขา อย่างน้อยในสัญญาหมั้นหมายก็แสดงว่านางจะได้เป็น ฮูหยินเอกมิใช่อนุภรรยา เวยฟางที่คิดจะหนีออกจากบ้านหลังจากจัดงานศพบิดา นางซุกห่อผ้าไว้ในครัวพร้อมเงินทองที่เหลือ แต่ยามนี้คงต้องเอาตัวรอดเฉพาะหน้าไปก่อน
“นี่เจ้าคิดจะใช้หนี้แทนนางอย่างนั้นหรือ?” สั่วหงรำพึงด้วยความเสียดาย เขาอยากจะได้เวยฟางไว้เป็นอนุภรรยานัก
“ใช่! นี่คือตั๋วเงินหนึ่งหมื่นตำลึง ท่า
