เมื่อได้คำตอบแน่ชัด ร่างสูงกดลิฟท์ไปยังชั้นจุดหมายทันที คนเมาในอ้อมแขนยืนแทบไม่อยู่หากไม่มีเขาโอบรั้งเอาไว้ คงได้ล้มตึงนอนกับพื้นเป็นแน่
"ยืนดีๆมะนาว" เสียงทุ้มเอ่ยบอก เพียงรอให้ลิฟท์ขึ้นถึงชั้นสิบห้า สำหรับเขามันช่างยาวนานเสียเหลือเกิน อย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน จะอะไรซะอีกล่ะก็คนตัวเล็กที่ยืนโงนเงนเหมือนคนเมานี่ไง จิ๊!ก็เมานั่นแหละ
"อื้มม..ไม่ไหว นาวเวียนหัวอ่ะคูเปอร์"แขนเรียวเล็กกอดเอวสอบไว้แน่นใบหน้าสวยอิงซบแผงอกแกร่ง เพื่อประคองตัว
"เรียกเป็นเพื่อนเลยนะ ผมอายุมากกว่าตั้งหลายปี!" ประโยคนั้นของเขา ทำร่างบางช้อนสายตาขึ้นมอง ด้วยส่วนสูงของเขาและเธอต่างกันมาก
"....พี่เปอร์ขาาา~น้องนาวเวียนหัวจังเลยค่ะ" เสียงหวานยานครางเอ่ยออกมาอีกครั้ง เธอตั้งใจประชดประชันเขา ทว่ากลับถูกใจคนตัวสูงมากไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ
ติ๊ง!!
ไม่ทันให้คนตัวสูงได้โต้ตอบกลับไป เสียงของลิฟท
