ตอนที่ 7
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยัยฝันร้าย”
ความซวยของฉันมันไม่มีที่สิ้นสุดสินะ T^T จบจากคนนี้ก็มาต่อคนนี้ อยากจะบ้าตายโว้ยยย
“อย่ามายุ่ง ไปไกลๆเลยไป”
ฉันปัดมือไล่เขายิกๆเหมือนไล่หมูไล่หมา ก่อนจะเอากระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดตะที่มีน้ำกระเด็นมาโดน ดีนะที่ไม่สาดมาโดนกับข้าวด้วย ไม่งั้นฉันคงร้องไห้น้ำตาเต็มโอ่งแหงๆ
“ฉันไม่ไป เธอมีสิทธ์อะไรมาไล่ฉันไม่ทราบ”
ไอ้ปิศาจเรโนถือวิสาสะความเอาแต่ใจของตัวเองนั่งลงแทนที่ของอากิระพร้อมกับหยิบกุ้งชุบแป้งทอดของฉันขึ้นไปกินหน้าตาเฉย
ไอ้บ้านี่…ไม่ได้รับรู้ถึงรังสีริษยาของพวกนักเรียนหญิงเลยใช่มั้ย T^T ชีวิตฉันเข้าสู่วังวนนรกแบบจริงจังแล้วสินะ โฮกกกกกก TTOTT
“แล้วนี่ทำไมนั่งกินข้าวคนเดียวล่ะ ไอ้แป๊ะยิ้มกับราชินีหิมะไม่ได้อยู่ด้วยเหรอ”
“…”
“งั้นฉันจะสงเคราะห์นั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเธอเองก็แล้วกันนะ ถึงความจริงแล้วจะไม่ได้อยากเท่าไหร่ก็เถอะ”
“…”
“เอ้า! กินสิ ทำมา
