แสนรักของเมฆา(ภาคต่อหลานสาวจำเป็น)

เปิดเรียนวันแรก

6โมงเช้าแสนรักที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็รีบวิ่งไปหาป้าดาหวันหน้าตึกใหญ่ทันที ตึงๆๆๆๆๆ เสียงรองเท้านักเรียนกระทบพื้นปูน บัวเห็นคุณหนูวิ่งมาก็ร้องหาม

“อย่าวิ่งค่ะคนดีของบัว เดี๋ยวก็หกล้มลงไปหรอก ดูสิ”

“สายแล้วค่ะพี่บัว วันนี้เปิดเรียนวันแรก พระมายังคะ”

ก่อนจะยิ้มทะเล้นให้สาวรุ่นพี่ตรงหน้า จากนั้นก็ไปกอดเอวแม่บ้านที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เธอมาอยู่ที่ ป้าดาหวันกับพี่บัวคือคนที่ใส่ใจเธอที่สุด ยังมีลุงทองสามีป้าดาหวันซึ่งเป็นพ่อกับแม่ของพี่บัวเช่นกัน

6โมงกว่าแล้วไม่นานก็เห็นชายผ้าเหลืองมาแต่ไกล แสนรักตื่นมาใส่บาตรทุกเช้าพร้อมป้าดาหวันกับพี่บัว ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่5ปีแล้วไม่เคยขาด เว้นแต่วันไหนไม่สบาย ด้านหน้าตึกสามคนกำลังใส่บาตรเป็นภาพที่ชินตาของเมฆา วันนี้มีประชุมเช้าจึงตื่นเร็ว ก่อนจะบอกกับรุ่นน้องคนสนิท ที่เป็นทั้งคนขับรถ เลขา และสถาปนิกของบริษัท

“ไปถามสิเสร็จหรือยัง จะได้ไม่ต้องออกรถอีกคันไปส่งให้เปลืองน้ำมัน”

“พี่เมฆ ถามจริงๆ เมี่อก่อนก็เอ็นดูทำไม่อยู่ๆ เปลี่ยนไป หรือว่าคิดอะไรไปไกลหรือเปล่า”

“ไอ้กาย!! หุบปากไปตามมา”

กายยักไหล่ เขาดูออกนับวันยิ่งทำตัวหวงก้างขึ้นทุกที บางครั้งกับเขาก็มองตาขวาง หึไม่รู้ตัวสักที ระวังเหอะเด็กมันเตลิดไปมีแฟนอย่ามานั่งให้ดามอกเชียว ก่อนจะเดินไปหาสามคนที่กำลังจะใส่บาตร พระมาถึงพอดี

“แสนคะ อาเมฆจะไปประชุมเช้า จึงให้อามาถามว่าหนูเสร็จหรือยังจะไปพร้อมกันไหมคะ”

“แต่ว่าแสนยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ถ้ายังไงอากายส่งแสนตรงตลาดได้ไหมคะ ตอนไปประชุมผู้ปกครองแสนเดินดูร้านอาหารในโรงเรียนแล้ว แพงมากเลย”

เมฆาเดินมาพอดีที่ได้ยินจึงเอ่ยขึ้น

“ทำไม ค่าขนมวันละพันนี่ไม่พอให้กินข้าวที่โรงเรียนหรือ เธอกินไข่ปลาคาเวียร์ราดซอสเกรวี่ทุกมื้อหรือไง”

แสนรักคอหด เป็นอะไรแต่เช้าอีกเนี่ย ก่อนจะก้มหน้า พระมาถึงพอดีจึงเรียกกรธวัฒน์ใส่บาตรด้วยกัน

“อากายคะ พระมาแล้วใส่บาตรด้วยกันนะคะ”

กายพยักหน้า แต่อีกคนหน้าดำเป็นถ่านแล้ว ชวนไอ้กายแต่กล้าเมินเขาหรือก่อนจะตวาด

“กายไปเอารถออกได้แล้ว เสียเวลาอยู่นั่นแหละฉันรีบ”

“คนอะไร คนเขาจะทำบุญมาขวางทาง ไม่รู้จักบาปกรรม”

แสนรักเอ่ยเบาๆ กับตนเองแต่เมฆากับได้ยินยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“ไปได้แล้วไอ้กาย”

“ได้ๆ ไว้วันหลังนะแสนวันนี้อาเมฆเขารีบ ให้ลุงทองไปส่งนะคะ”

กายไปเอารถออกตามคำสั่งเจ้านายรุ่นพี่ แสนรักสะบัดหน้า คนอะไรไม่มีเหตุผลนับวันยิ่งเอาแต่ใจทุกที ก่อนจะหันไปใส่บาตร แล้วรับพร เด็กสาวนั่งกินข้าวอยู่ที่เรือนเล็กจนอิ่มเรียบร้อยท จากนั้นก็คว้ากระเป๋านักเรียนก่อนจะรีบวิ่งออกมา เกือบ7โมงแล้ว สายแล้วแน่ๆ เธอบอกแล้วว่าจะไปเองเพราะถ้าให้ลุงทองไปส่งตอนกลับรถติด ป้าดาหวันไม่อยากให้เธอไปเองแต่ก็ขัดไม่ได้

ด้วยเพราะรีบจึงไม่มอง วิ่งออกจากเรือนเล็กก็ตรงไปที่ประตูข้างทันทีก่อนจะได้ยินเสียงตวาดดังมา

“ให้ผู้ใหญ่มานั่งรอ โรงเรียนสอนเธอมายังไงแสนรัก เธอก็รู้ว่าฉันมีประชุมเช้า นี่กี่โมงแล้ว แค่เรื่องเวลายังรับผิดชอบไม่ได้เลย”

แสนรักชะงักเท้าทันที อะไรของเขาก็บอกว่ารีบไปตั้งแต่6โมงกว่า แล้วจะรอทำไมกัน

“อาเมฆ แสนคิดว่าอาเมฆไปแล้วก็เลย...”

“จะขึ้นรถได้ยัง เธอคิดว่าค่าน้ำมันถูกนักหรือ ถึงต้องเอาอีกคันไปส่งเธอกลับมาก็รถติดอีก”

แสนรักก้มหน้า มือบางกำหูกระเป๋านักเรียนแน่น ใครใช้ให้รอกันเอะอะก็ดุก็ด่า ใครจะอยากไปด้วย บ่นอุบอิบๆ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าผู้ปกครองหูดีขนาดไหน เพราะเขาเอาแต่สนใจเธอมากกว่าสิ่งรอบข้าง

“อาเมฆนี่วัยทองหรือเปล่า สรรหาอะไรมาบ่นนักหนานะ”

เมฆาสะอึก ยายเด็กนี่ไม่ได้สั่งสอนแค่ปีกว่าก้าวร้าวขึ้นเยอะเชียว กายอมยิ้มสบตารุ่นพี่กึ่งเจ้านายในกระจก เมฆาถลึงตาใส่เขาแสนรักที่กำลังไปนั่งหน้ากับกรธวัฒน์ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดกว่าเดิม

“อากายเขาขับรถ มานั่งนี่อย่าไปกวนสมาธิเขา ไวๆ ด้วยฉันรีบ”

แสนรักถอนหายใจก่อนจะก้าวไปนั่งข้างๆ เขา อยากตโกนถามเขาดังๆ ว่าเป็นบ้าอะไร รถเคลื่อนออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ ขับมาระยะหนึ่งก็ผ่านตลาดสดที่แสนรักกับป้าดาหวันมักมาซื้ออาหารสดประจำ

เธอเห็นเด็กสาวกลุ่มหนึ่งมีกัน4คนแต่งตัวคล้ายชุดนักเรียนของเธอ แปลว่ามีเด็กแถวนี้เรียนที่เดียวกัน แสนรักเห็นหน้าเพียงขวัญก็มองอย่างเผลอไผล เด็กผู้หญิงคนนี้สวยจัง ผิวก็สวยแต่ผู้ชายที่ยืนอยู่ในกลุ่มคล้ายๆ อาธามเพื่อนรุ่นน้องของอาเมฆเลย

เมฆาเห็นกลุ่มเด็กสาวที่ใส่ชุดนักเรียนเดียวกับแสนรักล้อมหน้าล้อมหลังธนดลอยู่ก็ส่งเสียงในลำคอ

“หึ เดี๋ยวนี้ชอบแบบนี้หรือไอธาม เด็กนักเรียนเนี่ยนะ แก่แดดเหลือเกิน พ่อแม่จะรู้ไหมส่งมาเรียแต่ลูกมาทำตัวร่านๆ”

แสนรักมองหน้าคนข้างๆทันที นี่ว่ากระทบเธอหรือเปล่า เธอมองเด็กผู้หญิงที่สวยๆ คนนั้นไม่ได้มองเพื่อนรุ่นน้องเขาสักนิด จากนั้นก็เมินออกนอกหน้าต่างรถ กายได้แต่ส่ายหัว พี่เมฆนี่นะอยากให้เด็กมันทิ้งจริงๆ ให้มันไม่ง้อให้มันมีที่ไปอยากรู้จะปากแข็งปากหมาอีกนานไหม

รถมาถึงหน้าโรงเรียนแล้วพอดีกับที่กลุ่มของเพียงขวัญก็มาถึงพอดีเช่นกัน แก้มที่มากับไตรคุณหอมสามีก่อนลงจากรถ จากนั้นก็ไปยืนรอรถอาธามที่พาสามสาวมาส่ง กายรอคิวจอดหน้าโรงเรียนต่อจากรถผู้ปกครองคันอื่น

เด็กสาวอีกคนที่รถมาส่งเดินเข้ามาในโรงเรียน ตาโตแก้มป่องหน้าตาน่ารักแต่ในสายตาของกรธวัฒน์นี่เป็นลูกสาวศัตรู นิลยา เนตรไตรลักษณ์ ลูกสาวไอ้ยิ่งยศ มือกำพวงมาลัยแน่นจนเมฆาต้องเรียกสติเขา

“กาย เด็กไม่เกี่ยวอย่าทำอะไรที่ลำเส้น”

“กิ่งล่ะพี่เกี่ยวไหม 5ขวบเองนะผมสูญเสียทำไมมันจะสูญเสียบ้างไม่ได้”

“ฉันเตือนเพราะเห็นแกเป็นน้อง อย่าทำอะไรที่มันหมิ่นเหม่กฎหมาย”

“ผมไม่ทำพี่เดือดร้อนหรอก แล้วผมจะทำให้มันเอ่ยปากเอง บ้านหลังนั้นผมต้องได้คืน”

แสนรักไม่รู้ว่าผู้ปกครองของเธอกับอากายคุยเรื่องอะไรกัน ทันทีที่รถเคลื่อนมาจอดหน้าโรงเรียนเธอก็ยกมือไหว้ผู้ปกครอง ก่อนจะไหว้กรธวัฒน์พร้อมกับเอ่ยปาก

“สวัสดีค่ะอากาย ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง” เด็กสาวลงจากรถไปแล้วเมฆา มองผ่านกระจกมองหลังก่อนจะเอ่ย

“รถก็รถฉัน แต่ขอบคุณแก นี่ยังไม่อกตัญญูอีกเหรอ”

“พี่เมฆ พักนี้พี่หาเรื่องหลานบ่อยจัง ตกลงพี่วัยทองอย่างที่หลานบอกจริงๆ ไหมนะ ผมก็สงสัย”

เมฆาไม่ตอบ หยิบไอแพดมานั่งอ่านข่าวสารบ้านเมืองต่อ เขาเหลือเห็นเพื่อนรุ่นน้องกอดเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนนั้น ไอ้ธามนี่เตาะเด็กหรือไง เลี้ยงเด็กเหรอคุกทั้งนั้นเลยนะแต่ละคน ก่อนจะยักไหล่แล้วสนใจข่าวสารตรงหน้าแทน

แสนรักเข้าเรียนตามระดับที่สอบได้เธอได้อยู่ห้องคิง ได้เจอเด็ก4คนที่ตลาดเมื่อเช้าด้วย เด็กสาวหน้าตาน่ารักตัวเล็กๆ กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ เห็นกลุ่ม4สาวจะไปทักทายแต่เด็กสาวอีกคนดึงมือไว้

“จะไปไหนลุกพีช เด็กพวกนั้นกับเราคนละเกรดกันเลยนะ”

“ไม่เอาน่ายาหยี เพื่อนกันทั้งนั้น อย่าแบ่งชนชั้นเลยนะ”

“ตามใจเธอ ฉันไม่ชอบคบกับพวกเกรดต่ำ”

“ยาหยี บางทีเพื่อนไม่จำเป็นต้องระดับเดียวกันก็ได้นะ รวยบ้างจนบ้างไม่เห็นเป็นไรเลย”

ยาหยีไม่ตอบ ที่จริงเธอชอบเด็ก4คนนั้นที่มีแต่เสียงหัวเราะ แต่เธอไม่อยากถูกมองว่าเป็นพวกไร้รสนิยมในการคบเพื่อน พ่อบอกว่าให้คบเพื่อนที่ดูดีอย่าคบคนกระจอก จะทำให้เธอและพ่อดูไร้รสนิยม ทำให้ยาหยีที่ถูกพ่อบงการตลอดแทบไม่มีเพื่อนที่จริงใจสักคน

ทั้งหมดเข้าเรียน วันนี้เปิดเรียนปรับพื้นฐานวันแรก ทางโรงเรียนให้เรียนครึ่งวัน สามสาวเอางานไปส่งอาจารย์เพียงขวัญจึงมานั่งคนเดียว

กำลังนั่งเอาเท้าแกว่งเล่นไปมาก็มีรองเท้าเด็กผู้หญิงมายืนตรงหน้า เพียงขวัญเงยหน้าขึ้นก็เห็นเด้กหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง จำได้ตอนแนะนำตัวเธอบอกว่าชื่อแสนรัก

“เธอ เราขอนั่งด้วยคนนะ”

“อื่อ เธออยู่ห้องไหนหรือ”

“เราอยู่ห้องคิง ห้องท๊อบน่ะเราชื่อแสนรัก เรียกเราว่าแสนก็ได้ แล้วเธอชื่ออะไรหรือ”

“เราชื่อเพียงขวัญ เรียกเราว่าขวัญก็ได้”

“ขวัญ เราเห็นเธอมีเพื่อนอีก3คนพวกเขาไปไหนแล้ว กลับไปแล้วหรือ”

“พวกเขาไปส่งงานน่ะ ทำไมแสนไม่มีเพื่อนหรือ เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ตอน ม.ปลายเหมือนกันหรือ”

แสนรักพยักหน้าก่อนจะเอ่ยเศร้าๆ

“พ่อกับแม่เราเอาเรามาฝากเพื่อนเข้าตอนเราจบ ป.6นะ เราเรียนช้าย้ายโรงเรียนตลอดจะ18แล้วเราเพิ่งอยู่ ม.4”

“แล้วพ่อกับแม่แสนล่ะ ท่านไม่มาเลยหรือ”

“ไม่มาเลย เราไม่มีเพื่อนหรอก เราเป็นกาฝากบ้านคนอื่นน่ะเราเห็นพวกเธอไม่อวดรวย ไม่ชอบทับถมคนอื่นเราเลยอยากมีเพื่อนบ้าง เราอยู่บ้านหลังละร้อยกว่าล้าน แต่เหมือนหนูอาศัยท่อ”

“แสนอย่าคิดมาก หากเขาไม่ใส่ใจคงไม่ยอมจ่ายค่าเทอม สี่แสนหรอกเชื่อขวัญสิ”

“อื้ม ขอบใจนะที่ไม่รังเกียจเราน่ะ”

ไม่ถึง10นาที3คนที่ส่งงานเสร็จแล้วก็กลับมา เมื่อมาถึงก็เห็นเพียงขวัญนั่งคุยกับเด็กผู้หญิงอีกคน หน้าตาน่ารักมากเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลย แก้มเอ่ยถามเพื่อนรัก

“เฮ้ ขวัญแกเป็นล่ามให้หน่อยสิ ว่าน้องเขาอยู่ห้องไหนชื่ออะไร หน้าตาน่ารักลูกครึ่งญี่ปุ่นหรือว่าญี่ปุ่นแท้วะ”

“เราเป็นคนไทย ชื่อแสนรัก เราอยู่ห้องเดียวกับพวกเธอ” แสนรักเอ่ยกับแก้ม

“ว้าว แต่หน้าตาเธอญี่ปุ่นมากเลยนะ เราชื่อกวินตาหรือแก้ม ส่วนนั่นแพรชมพูหรือแพร นั่นรสิกาหรือน้ำผึ้ง”

“สวัสดีทุกคนเราชื่อแสนรัก เรียกว่าแสนก็ได้”

“แสนพวกเราจะกลับแล้ววันนี้เปิดเรียนวันแรกเรียนแค่ครึ่งวัน ที่บ้านเธอไม่มารับหรือ”

“เรากลับเองน่ะ ผู้ปกครองไม่ว่าง เลยให้ไปเองกลับเอง”

“บ้านแสนอยู่ที่ไหนเหรอ” แพรเอ่ยปากถาม

แสนจึงบอกไป ปรากฏว่ามันเป็นทางที่ต้องผ่านกลับบ้านพอดี พวกเธอต้องกลับรถแต่บ้านของแสนรักถึงก่อนจากนั้นจึงชวนกลับด้วยกัน

“พวกเราไปส่งแสนไหม ยังไงก็ทางผ่าน ขวัญ แก้ม ผึ้ง” แพรถามสามสาวพยักหน้าให้

“อืม นั่นไงอากล้ามาแล้วไปกันเถอะ แสนพวกเราไปส่งนะ”

ทันทีที่รถยุโรปคันหรูราคาไม่ต่ำกว่า30ล้านมาจอดรับพวกของเพียงขวัญ อาจารย์ที่ไม่เคยชายตามองพวกเธอ กับนักเรียนหญิงที่ไม่ชอบเพราะคิดว่าพวกเธอฐานะปานกลางคนละระดับกันก็มองตาค้าง

“หึ รวยขนาดนี้สะพายกระเป๋าใบละสี่ห้าพันเนี่ยนะ รถเช่ามารึเปล่าเถอะ”

“ช่างเถอะ ยาหยีเรื่องของเขาน่า อย่าไปยุ่งเลย”

“นี่ ยายพีช เธอเป็นเพื่อนฉันหรือเพื่อนกลุ่มนั้นกันแน่”

พิมรภัทรหรือลูกพีชสะพายกระเป๋าขึ้นบ่า พี่ชายเธอมารับแล้วเลยไม่อยากคุยต่อ ทำไมจะไม่รู้ว่ายาหยีชอบพี่ชายของเธอ แต่ลุกพีชไม่อยากให้พี่ชายสนใจเพื่อนสาวนิสัยไม่ดีคนนี้

“เรากลับแล้วนะ พี่ภาคย์มารับแล้ว”

“นี่ยายพีช ฉันขอไปเล่นที่บ้านเธอวันหยุดนี้ได้ไหม”

“เราไม่อยู่น่ะไปต่างจังหวัด กลับก่อนนะทุกคน”