ทั้งคู่วางสายไปแล้วแสนรักที่กำลังจะหลับก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจึงลุกมาเปิดเพราะคิดว่าเป็นป้าดาหวันกีอกๆๆๆ
"อ อาเมฆ มีอะไรจะหรือคะ"
"ฉันมีโรคนอนไม่หลับเธอรู้ใช่ไหม"
" อ อ เอ่อค่ะแสนพอจะรู้ ว่าแต่อาเมฆต้องการอะไรหรือคะ"
"ห้องเธอมีอะไร เธอใช้อะไรฉีดในห้องหรือแสนรัก"
"ไม่มีค่ะ แสนถูทำความสะอาดห้องทำความสะอาดปกติ อาเมฆทำไมหรือคะ"
"คือ เอ่อ วันงานแต่งเจ้าภพ เธอเมาฉันเอาเธอมาส่งแล้วเธอ เธอเอาแต่องแงร้องหาแต่แม่กับพ่อน่ะฉันเลยต้องปลอบ เธอไม่ยอมให้กลับสุดท้ายก็หลับในห้องเธอ ทั้งที่ปกติฉันนอนได้ไม่เกิน2ชั่วโมง"
เมฆาโกหก เขาไม่พูดว่าเธอลวนลามแถมยังทิ้งให้เขาค้างเติ่งอีกต่างหาก คิดถึงร่างนุ่มนิ่มทนไม่ไหว ลองสักตั้งเผื่อเด็กน้อยน่ากอดคนนี้จะตกหลุม
"อาเมฆ น นอนนี่หรือคะ แล้วใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เราล่ะ" เสียงบ่นเบาๆ แต่เมฆาได้ยิน
"บัวน่ะ ฉันเรียกบัวมาเปลี่ยนให้ ช่างเถอะนึกว่าเธอมีเสปรย์ที่ช่วยให้
