หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป...
พึบ! เสียงมือเล็กจัดการกดล็อกประตูห้องพักตัวเองไปด้วยความแน่นหนาก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากหอพักไปด้วยท่าทีปกติสดใสตามประสา แต่ทว่าขณะที่หญิงสาวกำลังเดินไปนั้นสองเท้าเล็กก็ต้องชะงักไปเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรถหรูสีดำด้านคันคุ้นเคยจอดอยู่โดยที่มีเจ้าของรถยืนสูบบุหรี่พิงลำตัวรถพ่นควันสีเทาขาวออกมา
"พี่ธาม?"
"ขึ้นรถสิ" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยบอกรุ่นน้องสาวเสียงนิ่ง
"อ๋อ...ค่ะ" วาวาก็รับคำไปอย่างว่าง่ายเพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ธามก็มักจะคอยมารับมาส่งเธอที่หอพักอยู่เป็นประจำ
"ขอบคุณนะคะ" ริมฝีปากบางหันไปเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่มขึ้นหลังจากที่เขาดับบุหรี่เดินเข้ามานั่งด้านที่นั่งคนขับในรถหรู
"อืม" คนตัวสูงพยักหน้าตอบโดยประโยคนี้เป็นประโยคที่เขามักจะได้ยินทุกวันอยู่เป็นประจำทุกครั้งที่มารับคนตัวเล็ก
"..." วาวาก็ก้มหน้ายิ้มออกมาด้วยความรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกแต่แล้วดวงตา
