EP.25 ครอบครัวที่ร้อนเป็นไฟ
“ไม่ได้หรอกลูก ไปเถอะ…นี่ก็ได้เวลาแล้ว” พรรณีพยักหน้าเพียงน้อยแล้วเดินนำบุตรชายไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ โออ่าจนเรียกว่าบ้านเห็นจะไม่เหมาะ
“มากันไวจริง อาหารบนตึกมันคงอร่อยกว่าน้ำพริกผักลวกสินะ”
ภีมวัจน์กับพรรณีถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินคำค่อนขอดของอังคณาหรือแม่อิ๋นของเกียรติก้องนั่นเอง
“เมื่อไหร่จะย้ายออกไปสักทีก็ไม่รู้ จะมาอยู่เป็นกาฝากทำไม”
ภีมวัจน์ทำท่าจะเถียงออกไป แต่มารดากลับดึงแขนของเขาเอาไว้เสียก่อน และส่ายหน้าน้อยๆ เป็นเชิงห้าม พรรณีไม่อยากมีเรื่อง กลัวว่าเจ้าสัวเกริกไกรมาได้ยินแล้วจะไม่สบายใจ แม้คำว่า ‘กาฝาก’ จะทำให้พรรณีถึงกับกำมือแน่น แต่เธอก็พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจ ซึ่งมันทำท่าจะได้ผล หากอังคณาไม่ค่อนขอดด้วยถ้อยคำเจ็บแสบออกมากระตุกเส้นความอดทนให้ขาดสะบั้นลงเสียก่อน
“เมียขี้ข้า จะพยายามยกฐานะตัวเองยังไง กำพืดก็ไม่มีวันลบล้างได้หมดหรอกนะ”
“แล้วผู้หญ
