จื่อรั่วอิงยอมรับความหน้าด้านหน้าทนของลี่ไท่เฟยอีกหนึ่งคน ยามนี้นางตกอยู่ในจวนของคนหน้าด้านไปแล้วจริง ๆ แต่อย่างน้อยนางก็คิดว่าตัวเองยังเป็นอันดับหนึ่ง ลี่ไท่เฟยยกให้เป็นอันดับสอง ในขณะที่เจียวลู่ตกเป็นอันดับสาม ตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้อย่างไรนางก็ไม่ยอมยกให้ผู้ใดง่ายดายเป็นแน่
จื่อรั่วอิงเกยคางของตนเองบนไหล่ของลี่หมิงอ๋องเฉกเช่นคู่รักที่รักใคร่กลมเกลียวไม่มีวันพรากจาก
"ท่านอ๋องมารดาของท่านไม่ยอมแพ้เป็นแน่ ความรักอันลึกซึ้งของเรามีอุปสรรคแล้วแต่เราจะสู้และฝ่าฟันไปด้วยกันเหมือนสาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวดีหรือไม่"
ลี่หมิงอ๋องส่ายหน้า เขายังคงนั่งนิ่ง ๆ ปล่อยให้นางซุกไซร้เขาตามใจชอบ
"เพ้อเจ้ออันใดอีก อย่าคิดว่าข้าชื่นชอบเจ้า จื่อรั่วอิงเป็นเพราะข้าเองก็ไม่อยากแต่งกับญาติผู้น้อง ในเมื่อแต่งกับเจ้าแล้วก็เลยคิดใช้ประโยชน์ต่อหน้าเสด็จแม่ก็เท่านั้น เจ้าอย่าได้คิดเพ้อเจ้อไปไกลกว่านี้ข้าไม่มีวันคิ
