จื่อรั่วอิงหัวเราะในใจ คำพูดพวกนี้ล้วนเป็นนางที่สอนเจ้าอ้วนเป่า คนผู้นั้นหรือจะกล้าฆ่าคน ขนาดถูกนางสั่งให้เชือดคอไก่ อ้วนเป่ายังไม่กล้าแม้แต่จะลงมือ
ทว่าท่าทางและคำพูดของเจ้าอ้วนนี่ก็ดูขึงขังขู่คนได้ไม่เลว จื่อรั่วอิงคิดว่า
เอาล่ะสมควรตอบแทนความเก่งกาจ มอบรางวัลเป็นเนื้อชั้นดีให้แก่อ้วนเป่า
จื่อรั่วอิงโน้มกายเข้าไปใกล้บ่าวที่ยังถูกเจ้าอ้วนเป่ากดเอาไว้กับพื้น มือเรียวจับคางของบ่าวแล้วยิ้มเหี้ยมเกรียม บังคับให้นางผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมาสบตาตนเอง
หลังจากได้ตบคนเพื่อระบายอารมณ์แล้วบัดนี้จื่อรั่วอิงใจเย็นลงไปหลายส่วน น้ำเสียงก็ดูรื่นรมย์ยิ่งกว่าเดิม
"คนของข้าเจ้าคิดรังแกก็รังแกได้หรือ ต่อไปยังกล้าอีกหรือไม่"
บ่าวนางนั้นถูกตบจนหน้าบวมทั้งยังถูกเตะจนล้มพับจึงไร้เรี่ยวแรงตอบโต้
มือของเจ้าอ้วนที่กดนางเอาไว้ก็มีน้ำหนักที่มากนักรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังแบกหินอันหนักอึ้งจนเจ็บร้าวไปทั้งไหล่
นางร
