ฝ่าบาทกลับวังด้วยใบหน้าระรื่นเพราะมีความสุขยิ่งนัก ทว่าใบหน้าของจื่อกุ้ยเฟยนั้นกลับไร้สีเลือดอย่างเห็นได้ชัด โอรสสวรรค์เห็นใบหน้างามของสนมรักเป็นเช่นนั้นจึงเอ่ยว่า
"เจ้าไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครานี้หรือ หรือว่าเจ้าก็เป็นอีกคนที่รังเกียจเสด็จอาของข้า"
เดิมทีจื่อกุ้ยเฟยก็เป็นคนที่เปิดเผยความคิดต่อฝ่าบาทอยู่แล้ว นางทอดถอนใจยาวตอบด้วยน้ำเสียงค่อนข้างวิตก
"ฝ่าบาท หม่อมฉันทูลตามตรงได้หรือไม่เพคะ"
"มีสิ่งใดที่เจ้าพูดกับข้าไม่ได้กันเล่า"
จื่อกุ้ยเฟยจับพระหัตถ์โอรสสวรรค์เอาไว้ ทั้งยังจ้องพระพักตร์พระองค์เขม็ง
"หม่อมฉันมิได้รังเกียจท่านอ๋องเพคะ ทว่าหนักใจยิ่งนักที่เห็นลี่ไท่เฟยวันนี้ทั้งท่านอ๋องยังดูเหมือนไม่ต้องการแต่งกับคนของหม่อมฉันเช่นนั้น จะแต่งเข้าจวนอ๋องได้อย่างไรเพคะ"
ฝ่าบาททรงดึงร่างบอบบางของจื่อกุ้ยเฟยมากอดเอาไว้ตบแผ่นหลังของนางเบา ๆ
"ไม่ต้องกลัวไปข้าเองก็เลี้ยงดูเสด็จอาของข้ามาเ
