EP.10 จูบหวานมิรู้เบื่อ
1211 คำ
EP.10 จูบหวานมิรู้เบื่อ
“เอื้อยกลับมาแล้วเหรอจ๊ะ” จอมขวัญนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ผมยาวสลวยกลับกลายเป็นสีดำ เพราะผมเธอไม่เคยทำสีมาก่อน ผมสุขภาพดีเสียจนเมื่อย้อมสีผมอย่างเร่งด่วนด้วยฝีมือของน้องสาวฝาแฝด เพราะไม่มีเวลาไปที่ร้านเสริมสวยเนื่องจากกลัวว่าบิดาจะจับพิรุธได้ จึงทำให้ย้อมไม่ติดทน เมื่อสระเพียงครั้งหรือสองครั้งสีก็ค่อยๆ หลุดออกจากเส้นผมกลับกลายเป็นสีเดิม
“ว้าย!”
จอมขวัญหวีดร้องด้วยความตกใจเมื่อพบว่าผู้ที่ยืนอยู่กลางห้องคืออัศวินหาใช่สาวใช้
“อาบน้ำเหรอ” อัศวินก้าวเข้าไปหาหญิงสาวราวกับต้องการแกล้งเธอ อยากรู้นักว่าเธอจะเล่นบทบาทสาวน้อยไร้เดียงสาไปอีกนานแค่ไหน ถ้าเธอถูกเขาจูบเธอจะโต้ตอบจูบเขาอย่างเผ็ดร้อนหรือว่าหวานล้ำ
“ค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าตอบสองมือจับผ้าเช็ดตัวเอาไว้แน่น กลัวว่าจะเผลอหลุดจนเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา
“ใช้ครีมอาบน้ำกลิ่นอะไรทำไมหอมจัง” ชายหนุ่มแสร้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วฝังปลายจมูกลงบนไหล่นวลเนียนชื้นไปด้วยหยดน้ำเกาะพราว ค่อยสูดความหอมจากกลิ่นกายสาว
จอมขวัญสะดุ้งด้วยความตกใจ เธอตั้งสติได้ทันจึงพยายามระงับความกลัวเอาไว้ หัวใจเจ้ากรรมเต้นรัวเร็ว ได้แต่ภาวนาขอให้เอื้อยรีบกลับเข้ามาเสียที
“กลิ่นกุหลาบค่ะ”
“ท่าทางเธอจะชอบกุหลาบมากสินะ”
“ค่ะชอบมาก” หญิงสาวยังคงก้มหน้าตอบตามเดิม
“ไม่อยากเห็นหน้าฉันเหรอ”
“เปล่าค่ะ” หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นสบตาเขาทันที ใครเล่าจะไม่อยากเห็นใบหน้าของเขา ในเมื่อเขาหล่อราวกับรูปปั้นเทพบุตรกรีก ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเห็นก็พร้อมจะคลั่งไคล้เขาโดยที่เขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นั่งเฉยๆ สาวๆ ก็หัวใจละลายราวกับช็อกโกแลตถูกความร้อน
“คงไม่ดีแน่ถ้าเธอเกลียดหน้าฉัน ทั้งที่เรากำลังจะเป็นสามีภรรยากัน” ไม่พูดเปล่าเขาโอบร่างบางด้วยวงแขนแข็งแกร่งมาไว้ในอ้อมกอด ตัวเธอสั่นเสียจนเขารู้สึกขัดแย้ง คนเราสามารถแสดงละครโดยการแกล้งทำเป็นหน้าซีดตัวสั่นได้ด้วยเหรอ
“ปะ...ปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันอยากใส่เสื้อผ้าแล้ว” หญิงสาวอยากจะดิ้นออกจากอ้อมกอดแต่ก็ไม่กล้า กลัวว่าหากทำเช่นนั้นเขาจะหาว่าเธอรังเกียจ ทั้งที่เธอไม่เคยรังเกียจเขาเลยแต่ยอมรับว่ากลัวเพราะว่าสัมผัสของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยอันตรายต่อหัวใจ
“จะรีบใส่ไปไหนเล่า”
“ฉันหนาวค่ะ”
“ฉันกอดเธออยู่ไม่รู้สึกอุ่นบ้างเลยหรือ”
จอมขวัญหัวใจแทบกระโจนออกมานอกอกเมื่อเขากระซิบแผ่วที่ข้างหูด้วยถ้อยคำหวาน โดยไม่รู้เลยว่าที่เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะให้เธอเผยความจริงออกมา เลิกเสแสร้งแกล้งทำตัวไร้เดียงสา
“ว่ายังไงอุ่นขึ้นบ้างมั้ย”
หญิงสาวไม่ได้ตอบออกไป มีเพียงใบหน้าที่แดงสลับซีดขาวจนดูน่าสงสาร อัศวินคิดอยากจะเลิกแกล้งแต่พอได้กอดเนื้อตัวนุ่มนิ่มเขากลับไม่อยากปล่อย มิหนำซ้ำยังกอดรัดแนบแน่นขึ้นกว่าเดิม
“ฉันรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบออกไปตามประสาซื่อ
“ไม่ดียังไง ไม่ชอบให้ฉันกอดเหรอ”
“เปล่าค่ะ แต่ฉันหายใจไม่ออก หัวใจเต้นแรงมากเกินไป”
“งั้นเหรอ ถ้าฉันทำแบบนี้หัวใจของเธอจะเต้นแรงกว่าเดิมหรือเปล่า” มือหนาค่อยเชยปลายคางหญิงสาวขึ้นให้สบตาเขา ดวงตาของเธอสุกใสราวกับแม่กวางสาว ปลายจมูกแดงก่ำบ่งชัดว่าเธอเขินอายและประหม่ามากแค่ไหนที่ต้องตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งที่นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่เพียงผืนเดียว
“อะไรเหรอคะ...” หญิงสาวยังไม่ทันพูดหมดประโยคคนตัวโตก็โน้มลงมาปิดริมฝีปากของเธอเอาไว้ บดจูบที่ริมฝีปากเบาๆ อย่างหยอกเย้าเขย่าหัวใจหญิงสาวให้สั่นไหว
“อือ...”
จอมขวัญตกใจกับสัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่รู้จัก เธอเบิกตาโตเกร็งร่างกายคล้ายจะขัดขืน ทว่าจูบหวานทำให้เธอลังเลที่จะปฏิเสธ ถึงอย่างนั้นเธอก็เกร็งริมฝีปากไม่ยอมให้เขาแทรกลิ้นเข้าไป แต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคของอัศวิน เมื่อมือหนาค่อยเลื่อนลงต่ำไปกอบกุมสะโพกผายก่อนจะเลิกผ้าเช็ดตัวขึ้นช้าๆ
เพียงเท่านั้นเองหญิงสาวก็ตกใจเผยอปากเพื่อจะส่งเสียงร้องห้าม ทว่าอัศวินกลับแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหอมหวานจากโพรงปากรสน้ำผึ้ง จูบเมื่อครู่มันก็แค่เรียกน้ำย่อย แต่จูบที่แทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปเช่นนี้ต่างหากที่เรียกว่าของจริง
ตอนนี้หัวใจของจอมขวัญเต้นแรงเสียยิ่งกว่าจังหวะกลอง หัวสมองของเธอขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก ดวงตาเหลือกกว้างด้วยความตกใจค่อยๆ พริ้มปิดลงช้าๆ สองมือที่พยายามดันแผงอกของเขาเอาไว้ค่อยๆ ปล่อยลงข้างตัวอย่างไร้เรี่ยวแรง มือเท้าชาวูบวาบรับรู้ได้ว่าเลือดในกายสาวสูบฉีดเสียจนผิวสวยแดงระเรื่อไปหมดทั้งตัว
“อือ...” หญิงสาวครางออกมาแผ่วเบาเมื่อเขาตวัดปลายลิ้นราวกับหยอกล้อ จำต้องยกสองมือขึ้นโอบรัดรอบคอชายหนุ่มเอาไว้เพราะบัดนี้เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหยัดยืน
จูบหวานกระเซ้าเย้าหยอกจนริมฝีปากจอมขวัญบวมเจ่อจากพิษจูบ เมื่อเขาค่อยๆ ผละออกจากริมฝีปากเธอก็กะพริบตาไปมาคล้ายกับกำลังงุนงง จ้องมองหน้าเขาราวกับเห็นเขาเป็นตัวประหลาด
“ไม่ชอบเหรอ” อัศวินเอ่ยถามทั้งที่ไม่ยอมปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมกอด น่าแปลกที่จอมเกล้าทำราวกับว่าเธอจูบไม่เป็น เธอไม่แม้แต่จะตวัดปลายลิ้นโต้ตอบเขา มิหนำซ้ำยังพยายามขัดขืนอีกด้วย
จอมขวัญส่ายหน้าแรงๆ แทนคำตอบ มันเป็นจูบที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ บัดนี้เธอเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเพื่อนสาวของเธอทั้งสองจึงคะยั้นคะยออยากให้เธอได้รู้จักรสจูบนัก
“ฉันรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ”
“หืม?” อัศวินนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ มองใบหน้าซีดขาวด้วยความเป็นห่วง “รู้สึกไม่ดียังไง ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
“ฉันเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ จู่ๆ ก็หมดแรงแทบยืนไม่ไหว ฉันอาจจะเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงหรือเปล่าคะ” สีหน้าของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความกังวลจนอัศวินไม่กล้าหัวเราะออกมา นี่เธอคิดว่าอาการที่เธออ่อนระทวยไปกับรสจูบของเขาคืออาการของโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงหรือนี่
อยากจะบ้าตาย! นี่เหรอแม่เสือสาวเปรี้ยวซ่า เขาไม่อยากจะเชื่อเลย แต่เธอเป็นแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ มันทำให้เขาไม่เบื่อที่จะอยู่ใกล้ๆ เธอ
- ผู้เขียน
