บทที่ 30
กว่าลินดาจะพาหล่อนกลับมาถึงบ้านได้ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม หล่อนช่วยคนขับรถขนถุงกระดาษของลินดาลงจากรถ ก่อนจะเอ่ยขอตัวกับลินดา
“งามขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“ตามสบาย”
ใบหน้าของลินดาเปื้อนรอยยิ้มจนหล่อนอดแปลกใจไม่ได้ แต่หล่อนก็ทำได้แค่เพียงสงสัยในใจเท่านั้น และเดินจากไปเงียบๆ หล่อนเดินขึ้นบันไดมา ท่ามกลางความเงียบเชียบกว่าทุกวัน
“ทำไมวันนี้เงียบแปลกๆ”
ทุกวันสาวใช้จะยังคงเดินผ่านไปมาเพื่อรอรับคำสั่งจากเจ้านาย แต่วันนี้ไม่เห็นสักคน แต่ช่างเถอะ หล่อนไม่ได้คิดจะใช้ใครนี่นา แค่อยากอาบน้ำและลงไปหาอะไรกินในห้องครัวเท่านั้น
หล่อนก้าวเท้าผ่านบันไดไม้ขั้นสุดท้ายขึ้นมายืนบนพื้นของชั้นสองของคฤหาสน์ ห้องนอนของไทเรลล์อยู่ห่างจากบันไดไปค่อนข้างไกล หล่อนรีบสาวเท้าตรงไปด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะต้องชะงัก เมื่อเห็นบานประตูไม้ห้องนอนของไทเรลล์เปิดออก พร้อมกับร่างของเขมิกาก้าวออกมา
“อุ๊ยยยย ทำไมกลับมา
