บทที่11
ไม่ยอม!!
"ไมอา!!"
ผมรีบวิ่งออกมาจากห้องประชุมพ่อผมท่านก็รีบตามออกมาติดๆ เสียงการสนทนาเมื่อครู่ผมกัยพ่อได้ยินและไม่คิดว่าไมอาจะใจกล้าขนาดนั้น
ออกมาถึงที่เกิดเหตุไมอายืนน้ำตาคลอมือน้อยๆจับแก้มบองตัวเองไว้แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็คือเมษากับพี่เมอร์ลินเข้าประชิดตัวเซรีนแล้ว คงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ผมรีบอุ้มไมอาขึ้นมาเธอรีบเช็ดน้ำตาแต่ไม่ได้ร้องไห้สะอื้น สายตาจ้องมองหน้าเซรีนไม่เกรงกลัวเลย
"ป้าเขาตบหนูค่ะ!!"
"ก็เด็กนี่บอกว่าไทก้าคือพ่อ พูดแบบนี้ได้ยังไงพ่อแม่ไม่สั่งสอน!!"
"นี่เธอจะไปรู้อะไร เด็กตัวแค่นี้กล้าทำได้ยังไงกัน เธอรู้ไหมว่าหลานฉันแม้แต่ยุงฉันยังไม่ยอมให้กัดเลย!!" เมอร์ลินชี้หน้าเซรีนด้วยความโมโหส่วนเมษาไม่พูดพร่ำทำเพลงเธอเดินปรี่เข้าไปตบหน้าเซรีนเต็มแรง
เพียะ!!!
"อ๊ายย! อะ อีบ้า!!"
"กูไม่สนว่ามึงจะเป็นลูกใครแต่มึงจำไว้เลยพ่อกูก็เส้นใหญ่ไม่แพ้พ่อมึง!!"
"
