“สงสารพี่รัตน์จังเลยค่ะ” เธอเปรยขึ้นขณะนั่งชมพระอาทิตย์ตกดินกับเขา มันสวยงามและทำให้เธอปลงกับชีวิตอยู่เหมือนกัน
ชีวิตของคนเรามีขึ้นมีลง ก็เหมือนพระอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า
“เราคอยเป็นกำลังใจให้เขา แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ ครอบครัวเป็นสิ่งที่ทำให้คนเรามีที่ยึดเหนี่ยว มีความสุข มีกำลังใจที่จะฝ่าฟันปัญหาและอุปสรรคไปได้” เธอพิงศีรษะกับไหล่กว้างของเขา
“จริงค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะท้อสักแค่ไหน ถ้าครอบครัวดี เป็นกำลังใจให้เรา อยู่เคียงข้างเรา เราก็จะผ่านพ้นมันไปจนได้”
“พี่จะชวนนิลไปเยี่ยมคนในหมู่บ้านที่เคยช่วยชีวิตเราเอาไว้ นิลว่าไง โอเคไหม”
“โอเคสิคะ คิดถึงทุกคนมากๆ เลยค่ะ” ชาวบ้านที่นั่นเป็นคนมีน้ำใจ เธอก็อยากไปเยี่ยมเยียน นำของไปฝากและอยากไปช่วยสอนหนังสือเด็กๆ ในหมู่บ้านด้วย
รุ่งเช้าของวันใหม่ภูษิตและนิลยาก็เตรียมข้าวของไปให้คนในหมู่บ้าน แม้ยาสมุนไพรจะเป็นภูมิปัญญาพื้นบ้านที่ใช
