ตอนที่ 3
905 คำ
@บริษัทพีอาร์กรุ๊ป
ปริมลดากอดมองมองเพื่อนสนิทที่ก้าวขาลงมาจากแท็กซี่ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ทั้งที่เพื่อนเธอมีดีกรีเป็นถึงภรรยาเจ้าของบริษัทแท้ๆ ทว่ากลับไม่เคยมีตัวตนในสายตาใครเลย
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ทุกคนรู้แต่ไม่มีใครกล้าพูดถึง เหตุผลคือทุกคนเห็นพ้องไปในทางเดียวกันว่าสิงหาไม่เคยพูดถึงภรรยา ไม่เคยแสดงออกให้เห็นว่ามีตัวตน หากมีใครสักคนเอ่ยถึงหน้าตึงๆ ตาคมๆ คู่นั้นก็จะมองด้วยความไม่พอใจ
ทุกคนเข้าใจไปในทางเดียวกันคือพวกเขามีปัญหากัน หนักไปกว่านั้นคือทั้งคู่แยกทางกันไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ ในเมื่อสิงหาไม่เคยเห็นเพื่อนเธอมีตัวตน พระพายก็ควรถอยมากกว่าทน!
“ไง เป็นถึงภรรยาเจ้าของบริษัท แต่นั่งแท็กซี่มาทำงานเหมือนเดิมทุกวัน ฉันจะทักแกคำเดิมอีกครั้ง เมื่อไหร่จะเลิกทน” ปริมลดาพูดกรอกหูอยู่ทุกวัน คอยจนกว่าเพื่อนที่แสนดีของเธอจะเดินมาหยุดตรงหน้ากัน
“พูดเรื่องเดิมๆ อีกแล้ว แกไม่เหนื่อยหรือไง”
“แล้วแกล่ะ ไม่เหนื่อยเลยหรือไง ทนทำไม”
“แกก็รู้ว่าฉันมีเหตุผล”
“สี่เดือนแล้วนะพาย”
“สี่เดือน?”
“สี่เดือนที่แกทนไง ถามหน่อย ทนไปแล้วได้อะไร ไอ้คุณสิงมันเคยมองเห็นความอดทนของแกแล้วสงสารแกบ้างไหม ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ฉันจะสอยให้ร่วงเลย” ปริมลดาใส่อารมณ์เต็มที่
ด้วยความที่ตัวเธอ ยัยมนผู้แสนดี และนายสิงหาที่ตอนนี้หยิ่งยิ่งกว่าอะไรเคยเรียนด้วยกัน เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ปัญหามันจะไม่เกิดถ้าสิงหาและน้องสาวของพระพายอย่างเพลงพิณไม่แอบคบกัน
สองคนนั้นแอบคบกันโดยที่พวกเธอสองคนไม่รู้ นานแค่ไหนก็ไม่รู้ จนกระทั่งวันหนึ่งสิงหาเดินมาบอกว่าจะแต่งงาน จะแต่งทั้งที่ตอนนั้นเพลงพิณยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ เหตุผลเดียวคือสองคนนั้นรักกันมาก ต่อให้ผู้ใหญ่จะไม่เห็นด้วยยังไงสองคนนั้นก็จะไม่ฟัง
ด้วยความที่เพลงพิณเป็นสาวหวาน อ้อนเก่ง ไม่แปลกเลยหากสิงหาที่โตกว่า มีงานมีการทำแล้วจะยอมทุกอย่างแม้แต่เรื่องแต่งงาน ไปไงมาไงไม่รู้ สุดท้ายวันที่จะแต่งกันจริงๆ เจ้าสาวกลับหนี แน่นอนว่างานแต่งล่ม คนที่เสียใจก็คงไม่พ้นเจ้าบ่าวที่คลั่งรัก วันนั้นพระพายต้องรับหน้าด้วยการแต่งงานแทน
เพื่อนเธอจะไม่ทำแบบนั้นก็ได้ แต่ก็ยังทำ เหตุผลเพียงเพื่อรักษาหน้า สุดท้ายความแสนดีที่ไม่มีใครคิดจะมองเห็นก็ทำให้เพื่อนเธอซวย ซวยแบบโคตรจะซวย!
“ถือว่าชดเชยให้พิณ”
“แล้วจะชดเชยกี่วัน กี่เดือน กี่ปี” คนถูกถามส่ายหน้า ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบคำถามแต่เธอเองก็ไม่รู้จะตอบแบบไหนเหมือนกัน
รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงเธอมาก แต่เธอก็มีเหตุผลของเธอ!
“แล้วอยู่ที่บ้านเป็นยังไงบ้าง คุยกันวันละกี่คำ”
“มันก็ไม่ขนาดนั้น ก็คุยปกตินั่นแหละ” ใครจะกล้าบอกว่ามันไม่มีอะไรที่ปกติทั้งนั้น สิงหาทำตัวร้ายกาจกับเธอสารพัด แต่เธอก็เชื่อว่านั่นมันไม่ใช่ตัวตนของเขาจริงๆ นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าเธอเคยเห็นเขาในอีกมุมหนึ่ง มุมที่ดีกว่านี้และน่ารักมากกว่านี้
“เอาเถอะ ในเมื่อไม่ว่าจะคุยเรื่องนี้กับแกอีกกี่ครั้ง สุดท้ายผลลัพธ์มันก็ออกมาเป็นเหมือนเดิม เอาเป็นว่าฉันยอมรับการตัดสินใจของแกก็แล้วกัน แต่จำเอาไว้ว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้บอก อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวโอเคไหม” พระพายยิ้มกว้างจากนั้นก็พยักหน้ารับทันที
“ขอบใจนะ ถึงจะมีผัวไม่ใส่ใจ แต่อย่างน้อยๆ ก็มีเพื่อนที่ใส่ใจตลอดนะ”
“แน่นอนว่าฉันไม่มีวันทิ้งแก ฉันไม่ทำให้แกเสียใจเหมือนใครบางคนแน่นอน” ปริมลดายิ้มให้เพื่อน ต่อให้จะดุหรือเป่าหูเพื่อนยังไง พายก็คือพายที่แสนดีไม่เคยเปลี่ยนเลย
ในขณะที่สองเพื่อนรักปลอบกัน คุยกัน ยิ้มให้กัน ทว่ามีสายตาอีกคู่กำลังมองมาที่เธออยู่
สิงหาทิ้งสายตามองคนที่อยู่ในฐานะเมียของเขานานหน่อย มองใบหน้าสวยหวานที่ไม่ได้แตกต่างจากเพลงพิณน้องของเธอมากนัก เขาเองก็ชักอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทนแบกรับทุกอย่างเอาไว้ได้นานแค่ไหน
แค่เธอยอมบอกเหตุผล ยอมบอกความจริงกับเขาว่าผู้หญิงใจร้ายใจดำคนนั้นไปมุดหัวอยู่ที่ไหน วันนั้นจะเป็นวันที่เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ จะไม่รั้ง เพราะสุดท้ายต่อให้เธอจะพยายามทำดีกับเขามากแค่ไหน มันก็ลบล้างความโกรธแค้นในใจของเขาไม่ได้อยู่ดี
- ผู้เขียน
